Jego ojcem był działacz polityczny, samorządowy i sportowy Roman Bukartyk (1937–2020)[2]. Pochodzi z Gorzowa Wielkopolskiego. Pisać i śpiewać zaczął w szkole średniej.
W 1980 roku zaczął występować na krajowych turniejach poezji śpiewanej. W 1982 i 1983 zajął pierwsze miejsce w Olsztyńskich Spotkaniach Zamkowych. W następnych latach zdobywał kolejne nagrody, m.in. na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie (1984 i 1985) oraz Ogólnopolskich Spotkaniach Twórców i Wykonawców Piosenki Autorskiej. W latach 90. wystąpił na festiwalu w Opolu (dwukrotnie), a w 1991 roku wygrał Kabareton[3]. W latach 1991–1997 współpracował z kabaretem Pod Egidą.
Kariera muzyczna Bukartyka początkowo skupiała się na występach solowych, podczas których akompaniował sobie na gitarze akustycznej. W trakcie koncertów w niemal całej Polsce prezentował głównie autorski materiał, m.in. utwory „Mezalians prowincjonalny”, „Ułożeni chłopcy”, „Piosenka dla Wojtka Bellona” (żaden z tych utworów nie doczekał się wydania na płycie)[3].
Pierwszy album Piotr Bukartyk nagrał dopiero w 1997 roku, czyli niemalże dwie dekady po rozpoczęciu kariery. Album nosił tytuł „Szampańskie wersety” i został wydany przez Sony Music Entertainment Poland. Muzyka na płycie znacznie odbiegała od twórczości, z którą Bukartyk był do tej pory kojarzony – krążek zawierał 11 piosenek, będących parodiami znanych nurtów muzycznych. Album przyniósł artyście nominację do Fryderyka w kategorii dance i techno[3].
W 1998 roku Bukartyk rozpoczął współpracę z zespołem Sekcja. Jej efektem był wydany rok później album zatytułowany „Z głowy”. Stylistycznie oscylował on wokół dosyć tradycyjnie pojmowanego rocka, ale teksty pozostały utrzymane w konwencji pół-poważnej, co można już zaobserwować po samych tytułach kompozycji, jak „Wino proste musi być” czy „Kaszana”. Ten album nie odniósł jednak poważniejszego sukcesu i przeszedł niemal niezauważony[3].
Kolejną płytę „Ideały” Bukartyk nagrał w 2003 roku (premiera nastąpiła 31 stycznia 2004), a w radiowej Trójce promował ją utwór „Małgocha”. W listopadzie 2007 premierę miał album „Live, czyli 25 l wody w ustach”, który jest zapisem koncertu w studiu im. Agnieszki Osieckiej z 13 maja tego roku[3].
W karierze Piotra Bukartyka pojawia się także wątek aktorski. Od 2000 roku występował w przedstawieniu Jeździec burzy[3] na deskach warszawskiego teatru Rampa. Bukartyk wcielił się w nim w postać Vana Morrisona[4].
Bukartyk udziela się także w radio. Od lipca 2007 do 2009 prowadził audycję Ładne kwiatki w Trójce. Występuje także w piątkowych audycjach Zapraszamy do Trójki. Był także stałym gościem innych, prowadzonych przez Wojciecha Manna audycji, w których wykonywał piosenki-felietony. Muzyk ma także na koncie współpracę z Telewizją Polską (kanał I), w której w latach 1992–1994 prowadził program „Powrót bardów”[3]. W latach 1998–1999 na antenie Polsatu prowadził teleturniej Czekam na telefon. Od roku 2012 wraz z zespołem Szałbydałci występuje w programie Wojciecha MannaKocham to, co lubię, w którym odpowiada za oprawę muzyczną i tekstową.
.jpg)
