Urodziła się 25 kwietnia 1963 roku w Rzymie[1] jako starsze z dwojga dzieci modelki i dekoratorki wnętrz Françoise Laurent oraz aktora Philippe’a Leroy-Beaulieu. Jej rodzice prowadzili otwarty dom, w którym gościło wielu ówcześnie znanych artystów. Za sprawą podglądania ojca na planie zainteresowała się aktorstwem. Po rozwodzie rodziców w 1974 r. zamieszkała we Włoszech z matką i bratem[2] i w młodości czuła się Włoszką[3]. Do Francji wyjechała w wieku 16 lat[1] – jej włoski akcent, nieznajomość paryskiego slangu oraz brak znajomości francuskich kontekstów kulturowych sprawiły, że była w szkole wyrzutkiem[4].
Początkowo zdała na Sorbonę, gdzie podjęła studia w zakresie literatury francuskiej, gdyż nie chciała powielać kariery ojca[2], który również jej to odradzał[1]. Na studiach zapisała się do uniwersyteckiej grupy teatralnej i po występach w teatrze studenckim zdecydowała się jednak na karierę aktorską[2].
Kariera
Zadebiutowała w wieku 19 lat w komedii Przyjęcie – niespodziankaRogera Vadima. Jej kolejny film, Trzech mężczyzn i dziecko, okazał się wielkich sukcesem frekwencyjnym, a także był nominowany do Oscara jako film nieanglojęzyczny i do Złotego Globu. Sama Leroy-Beaulieu zdobyła za tę rolę nominację do Cezara w kategorii najbardziej obiecującej młodej aktorki[2]. W 1984 r. zagrała także w amerykańskim serialu Córka Mistrala[1]. W 1988 r. wystąpiła w BiesachAndrzeja Wajdy. Rok później urodziła córkę ze związku z Richardem Beanem. Po dwuletniej przerwie wróciła do pracy, jednak nie grała już pierwszoplanowych ról[2], a jej kariera przestała się rozwijać[4].
Dopiero za sprawą roli w serialu Gdzie jest mój agent? zyskała na popularności[4]. Przełomem okazała się jednak kolejna rola – Sylvie Grateau w serialu Emily w Paryżu[2] (2020). Choć rolę napisano dla aktorki co najwyżej czterdziestoletniej, specjalnie dla niej ją przerobiono[2].
.jpg)
