Petunia ogrodowa, p. zwyczajna (Petunia × atkinsiana) – mieszaniec powstały ze skrzyżowania dwóch gatunków petunii: P. axillaris Jass. i P. violacea Lindl.[4] Jej dzicy przodkowie pochodzą z Ameryki Południowej. Jest pospolicie uprawiana w licznych krajach na całym świecie jako roślina ozdobna. Odmiany o zwisających pędach, uprawiane zwykle w doniczkach i skrzynkach określa się nazwą surfinii.
Kielich o działkach lancetowatych, wolnych i również lepko owłosionych. Korona kwiatu kielichowata, szeroko rozwarta, do połowy rozcięta na 5 sfałdowanych łatek, wewnątrz niej 5 pręcików i 1 słupek. U różnych odmian barwa kwiatów jest ogromnie zróżnicowana; od białej poprzez różową, czerwoną i purpurową do fioletowej. Występują także odmiany dwubarwne. Kwiaty zapylane są przez motyle nocne z rodziny zawisakowatych.
Torebka zawierająca liczne i drobne, kuliste, jasnobrązowe nasiona[5].
Zastosowanie
Roślina ozdobna. Jest w Polsce pospolicie uprawiana w przydomowych ogródkach na rabatach. Odmiany z grupy surfinii są uprawiane jako rośliny doniczkowe do ozdabiania balkonów, werand, altan, parapetów okiennych, pergoli, a także wewnątrz mieszkań. Ogromną zaletą petunii jest fakt, że obficie kwitnie i jest odporna na niesprzyjające warunki atmosferyczne: nawet po ulewnym deszczu jej kwiaty szybko się podnoszą. Okres kwitnienia ma bardzo długi – od maja do pierwszych jesiennych przymrozków.
Sadzonki: w amatorskiej uprawie rozmnażanie jest trudne, zwykle kupuje się gotowe sadzonki, wyhodowane przez ogrodników pod osłonami.
Podłoże: odmiany ogrodowe nie mają specjalnych wymagań co do gleby, surfinie wymagają żyznej, próchnicznej i przepuszczalnej ziemi o odczynie lekko kwaśnym (pH 5,5–6,5).
Światło: wymaga bardzo dużej ilości światła, gdyż wtedy bardzo szybko zakwita – przy jego niedoborze kwitnienie może się opóźnić nawet o cztery tygodnie.
Podlewanie: wymaga obfitego podlewania. Odmiany z grupy surfinii w zależności od pogody podlewać należy co kilka dni lub codziennie, a w czasie upałów – nawet dwukrotnie w ciągu dnia. Odmiany uprawiane w glebie w ogródku nie wymagają tak częstego podlewania.
Nawożenie: wymaga obfitego, częstego nawożenia rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi[6].
Rozmnażanie: nasiona wysiewa się do skrzynek pod koniec stycznia w szklarni do próchnicznej ziemi z domieszką torfu i piasku. Podłoże musi być wcześniej odkażone, sadzonki są bowiem bardzo wrażliwe na choroby grzybowe. Temperatura podczas kiełkowania powinna wynosić 20–22 °C, po wykiełkowaniu 15–18 °C. Gdy siewki mają 2–3 liście, pikuje się je do małych doniczek. Sadzonki należy nawozić co 10 dni rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi, a przed wysadzeniem do ogródka hartować[7].
e) 'grandiflora fimbriata' – kwiaty duże o fryzowanych brzegach płatków
f) 'grandiflora plena fimbriata' – kwiaty duże, o kwiatach pełnych z fryzowanymi brzegami
g) 'superbissima' – kwiaty o średnicy powyżej 7 cm, Są to odmiany tetraploidalne
h) 'superbissima plena' – kwiaty pełne, bardzo duże
i) 'superbissima plena fimbriata' – kwiaty bardzo duże, pełne z fryzowanymi brzegami.
2. Petunia ×hybrida media – mają pędy o długości od 40 do 80 cm
podgrupy 1-10, mające kwiaty jak P. x hybrida pendula
'compacta' – o silnie rozgałęzionych pędach i kwiatach jak u P. x hybrida pendula
3. Petunia ×hybrida nana – o krótkich pędach (długość poniżej 40 cm)
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abBolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X. Brak numerów stron w książce (Zastosowanie łącznie z rozmnażaniem)
