PROFILPELAJAR.COM

Peter Benoit
	; Peter Benoit, obraz Jana van Beersa, 1883
Imię i nazwisko	Petrus Leonardus Leopoldus Benoit
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1834 ; Harelbeke
Pochodzenie	belgijskie
Data i miejsce śmierci	8 marca 1901 ; Antwerpia
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, dyrygent, pedagog
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Peter Benoit, właśc. Petrus Leonardus Leopoldus Benoit (ur. 17 sierpnia 1834 w Harelbeke, zm. 8 marca 1901 w Antwerpii^[1]^[2]^[3]) – belgijski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys

W latach 1851–1855 studiował w konserwatorium w Brukseli u François Fétisa^[1]^[2]. W czasie studiów borykał się z problemami finansowymi, w związku z czym zarabiał na utrzymanie grając na trójkącie w brukselskim Théâtre de La Monnaie^[2]. W 1856 roku został dyrygentem brukselskiego Park Theatre^[2]. W 1856 roku został odznaczony belgijskim Prix de Rome za kantatę La meurtre d’Abel i dzięki otrzymanemu stypendium wyjechał w 1858 roku do Niemiec^[1]^[2].

Od 1859 do 1863 przebywał w Paryżu, od 1862 roku dyrygując tamtejszym Théâtre des Bouffes-Parisiens^[2]. Po powrocie do Brukseli działał jako kompozytor i aktywny uczestnik życia muzycznego^[2]. Dzięki jego staraniom w 1867 roku powołano do życia w Antwerpii Flamandzką Szkołę Muzyczną, w 1898 roku przekształconą w Królewskie Flamandzkie Konserwatorium (Koninklijk Vlaamsch Muziekconservatorium)^[1]^[2]. Benoit był dyrektorem tej instytucji od momentu jej utworzenia aż do swojej śmierci^[1]^[2].

Odznaczony krzyżem komandorskim belgijskiego Orderu Leopolda^[4].

Twórczość

Był czołowym przedstawicielem flamandzkiej szkoły narodowej w muzyce^[1]^[2]. Prowadził ożywioną działalność jako pedagog i organizator życia muzycznego, w swoich pismach, publicystyce i utworach propagując wartości narodowe^[1]. Uprawiał wielkie formy wokalno-instrumentalne, operując bogatymi, rozbudowanymi środkami harmonicznymi i aparatem orkiestrowym^[1]. Jego twórczość stanowi pośredni etap w rozwoju instrumentacji pomiędzy Berliozem a Straussem^[1]^[3].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)^[1]

Kantaty

De Leie (1875)
Vlaanderen’s Kunstroem, znana też jako Rubens-Cantate (1877)
De Waereld im (1878)
Hucbald (1886)
De Genius des Vaderlands (1880)
Hymne aan den Vooruitgang (1885)
De Muse der Geschiedenis (1886)
Treur en Triomfzang (1896)

Muzyka religijna

Quadrilogie religieuse (1860–1863)
Drama Christi (1871)
Missa brevis (1872)

Oratoria

Abel en Kain (1857)
Lucifer (1865)
Prometheus (1867)
De Schelde (1868)
De Oorlog (1873)
De Rhijn (1889)

Opery

Het dorp in’t gebergte (1856)
Isa (1867)
Juicht met ons (1886)
Het meilief (1893)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 265–266. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 66. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 93. ISBN 978-83-01-13410-5.
↑ „De Vlaamsche Kunstbode. Maandelijksch Tijdschrift voor Kunsten, Letteren en Wetenschappen”. Jaargang 14, s. 310, 1884. Amsterdam: J. Noordendorp.