Peter Benoit

Peter Benoit
Ilustracja
Peter Benoit, obraz Jana van Beersa, 1883
Imię i nazwisko

Petrus Leonardus Leopoldus Benoit

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1834
Harelbeke

Pochodzenie

belgijskie

Data i miejsce śmierci

8 marca 1901
Antwerpia

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog

Odznaczenia
Komandor Orderu Leopolda (Belgia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Peter Benoit, właśc. Petrus Leonardus Leopoldus Benoit (ur. 17 sierpnia 1834 w Harelbeke, zm. 8 marca 1901 w Antwerpii[1][2][3]) – belgijski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys

W latach 1851–1855 studiował w konserwatorium w Brukseli u François Fétisa[1][2]. W czasie studiów borykał się z problemami finansowymi, w związku z czym zarabiał na utrzymanie grając na trójkącie w brukselskim Théâtre de La Monnaie[2]. W 1856 roku został dyrygentem brukselskiego Park Theatre[2]. W 1856 roku został odznaczony belgijskim Prix de Rome za kantatę La meurtre d’Abel i dzięki otrzymanemu stypendium wyjechał w 1858 roku do Niemiec[1][2].

Od 1859 do 1863 przebywał w Paryżu, od 1862 roku dyrygując tamtejszym Théâtre des Bouffes-Parisiens[2]. Po powrocie do Brukseli działał jako kompozytor i aktywny uczestnik życia muzycznego[2]. Dzięki jego staraniom w 1867 roku powołano do życia w Antwerpii Flamandzką Szkołę Muzyczną, w 1898 roku przekształconą w Królewskie Flamandzkie Konserwatorium (Koninklijk Vlaamsch Muziekconservatorium)[1][2]. Benoit był dyrektorem tej instytucji od momentu jej utworzenia aż do swojej śmierci[1][2].

Odznaczony krzyżem komandorskim belgijskiego Orderu Leopolda[4].

Twórczość

Był czołowym przedstawicielem flamandzkiej szkoły narodowej w muzyce[1][2]. Prowadził ożywioną działalność jako pedagog i organizator życia muzycznego, w swoich pismach, publicystyce i utworach propagując wartości narodowe[1]. Uprawiał wielkie formy wokalno-instrumentalne, operując bogatymi, rozbudowanymi środkami harmonicznymi i aparatem orkiestrowym[1]. Jego twórczość stanowi pośredni etap w rozwoju instrumentacji pomiędzy Berliozem a Straussem[1][3].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)[1]

Kantaty

  • De Leie (1875)
  • Vlaanderen’s Kunstroem, znana też jako Rubens-Cantate (1877)
  • De Waereld im (1878)
  • Hucbald (1886)
  • De Genius des Vaderlands (1880)
  • Hymne aan den Vooruitgang (1885)
  • De Muse der Geschiedenis (1886)
  • Treur en Triomfzang (1896)

Muzyka religijna

  • Quadrilogie religieuse (1860–1863)
  • Drama Christi (1871)
  • Missa brevis (1872)

Oratoria

  • Abel en Kain (1857)
  • Lucifer (1865)
  • Prometheus (1867)
  • De Schelde (1868)
  • De Oorlog (1873)
  • De Rhijn (1889)

Opery

  • Het dorp in’t gebergte (1856)
  • Isa (1867)
  • Juicht met ons (1886)
  • Het meilief (1893)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 265–266. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f g h i j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 66. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 93. ISBN 978-83-01-13410-5.
  4. ↑ „De Vlaamsche Kunstbode. Maandelijksch Tijdschrift voor Kunsten, Letteren en Wetenschappen”. Jaargang 14, s. 310, 1884. Amsterdam: J. Noordendorp. 

Linki zewnętrzne