PROFILPELAJAR.COM

Peter Behrens
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1868 ; Hamburg
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1940 ; Berlin
Zawód, zajęcie	architekt
	Multimedia w Wikimedia Commons

Peter Behrens (ur. 14 kwietnia 1868 w Hamburgu, zm. 27 lutego 1940 w Berlinie) – niemiecki architekt, projektant form przemysłowych i malarz, przedstawiciel secesji i modernizmu, współzałożyciel Deutsche Werkbundu.

Życiorys

Behrens studiował malarstwo na akademiach w Karlsruhe i Düsseldorfie u Ferdinanda Brütta^[1].

W 1893 roku był współzałożycielem Secesji Monachijskiej^[2], a od 1899 roku członkiem kolonii artystycznej Darmstädter Künstlerkolonie na wzgórzu Mathildenhöhe w Darmstadt, gdzie zaczął również działać jako architekt^[2]. W 1902 roku uczył na kursach w Muzeum Rzemiosła w Norymberdze, a w latach 1903–1907 kierował Szkołą Rzemiosła Artystycznego w Düsseldorfie^[2]. Od 1907 roku był doradcą artystycznym koncernu elektrycznego AEG^[1], projektował zarówno wszelkie budynki fabryczne i biurowe, jak i formy produkowanych urządzeń (np. czajników, lamp, wentylatorów czy pieców elektrycznych^[1]), nadając im łatwo rozpoznawalne i powszechnie kojarzone cechy, przez co uznaje się go za pioniera corporate design. Projektował też wzory czcionek^[1] – w 1908 roku zaprojektował na szczycie gmachu Reichstagu inskrypcję Dem Deutschen Volke^[2].

W 1907 roku był jednym z założycieli Deutsche Werkbundu^[2]. W 1921 roku Behrens był wykładowcą na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, a w latach 1922–1936 – profesorem architektury w Wiedniu.

W berlińskiej pracowni Behrensa jako młodzi architekci terminowali m.in. Ludwig Mies van der Rohe, Le Corbusier i Walter Gropius.

Dzieła

1901 – dom własny w Darmstadt^[1]
1906–1907 – krematorium w Hagen w Westfalii^[1]
1908 – hala turbin AEG w Berlinie^[1]
1925 – grób ostatniego kanclerza Cesarstwa Niemieckiego a zarazem pierwszego prezydenta Niemiec Friedricha Eberta w Heidelbergu^[2]
1927 – dom wielorodzinny na wystawie Werkbundu w Weißenhofie (Stuttgart)
1929 – stacja metra Moritzplatz w Berlinie^[3]^[4]
1930–1932 – budynki Alexander-Haus i Berolina-Haus przy Alexanderplatz w Berlinie^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Fritz Helmuth Ehmcke: Behrens, Peter. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 2. 1955, s. 13–14. (niem.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Archinform: Prof. Peter Behrens. fra.archinform.net. [dostęp 2010-07-05]. (niem.).
↑ Susanne Junker: Licht und Farbe im Berliner Untergrund (Light and colour in the Berlin subway). architonic.com. [dostęp 2010-07-05]. (ang.).
↑ Licht und Farbe im Berliner Untergrund. U-Bahnhöfe der Klassischen Moderne. Führer durch die Architektur der U-Bahnlinie 8 zur Ausstellung in der "Kleinen Humboldt-Galerie" [online], berliner-untergrundbahn.de [dostęp 2010-07-05] (niem.).

Bibliografia

Anderson Stanford: Peter Behrens and a New Architecture for the Twentieth Century. MIT Press, 2002. ISBN 0-262-51130-4. [dostęp 2010-07-14]. (ang.).
M. Wallis: Secesja. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1974.