Elewacja frontowa pałacu przed rewitalizacją (w 2006 roku)
Pierwotny dwór w Michałkowicach był własnością rodu Mieroszewskich. Został zbudowany z drewna, z wyjątkiem murowanych fundamentów, jednak od XVI wieku był on wzmacniany poprzez budowanie murowanych pięter o kształtach kwadratu lub prostokąta, dobudowywanie parkanu oraz wieży wznoszącej się nad wrotami. W 1741 roku ostatni przedstawiciel rodu Mieroszewskich – Jan Krzysztof wydał swoją córkę za niemieckiego podporucznika z rodu Schwellengröbel. Michałkowice przeszły pod władanie rodu Schwellengröbel, a następnie Rheinbabenów.
Ród Rheinbabenów wzniósł pałac w 1836[4] bądź 1870 r.[5][a]
Po II wojnie światowej właścicielem Zameczku stała się Kopalnia Węgla Kamiennego Michał, która przekształciła go w Zakładowy Dom Kultury. Następnie pałac podlegał kopalni węgla kamiennego Siemianowice[7]. W 1986 roku obiekt przeszedł remont generalny[7]. Od 2009 roku obiekt należy do gminy Siemianowice Śląskie[2], która walczyła kilkanaście lat ze spółką węglową na drodze sądowej o prawo własności do tego obiektu[8]
Od stycznia 2016 roku XIX-wieczny pałac stał się oddziałem Siemianowickiego Centrum Kultury[2]. W budynku mieści się sala lustrzana na 130 osób, oranżeria oraz kilka mniejszych pomieszczeń, w których znajdują się pracownie artystyczne. Głównym zadaniem placówki jest organizowanie i popularyzowanie zajęć dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych w sekcjach artystycznych, edukacyjnych i sportowych we wszystkich obiektach SCK. W pałacu odbywają się koncerty, konferencje oraz imprezy kulturalne i okolicznościowe.
W latach 2017–2018 przeprowadzono pierwszy etap rewitalizacji obiektu, który został sfinansowany z budżetu miasta[2]. W ramach prac m.in. odnowiono elewację, wymieniono pokrycie dachowe oraz stolarkę okienną[2].
Architektura
Parterowy pałac został wzniesiony na planie prostokąta z cegły, elewacje zostały otynkowane[7]. W centrum budynku znajduje się dwukondygnacyjny ryzalit, z boku ryzalit o trzech kondygnacjach, całość została nakryta dachami dwuspadowymi[7]. Nad głównym wejściem umieszczono arabeskowe zadaszenie z żeliwa[7]. Przed elewacją od strony parku znajduje się poprzedzony schodami taras[7].
We wnętrzach znajduje się m.in. sala kominkowa oraz sala balowa połączona z oranżerią[7].
↑ abcM. Wądołowski w swojej książce „Michałkowice - wieś i dwór na przestrzeni dziejów” (wyd. Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie, s. 65), powołując się na księgę rodzinną rodu Rheinbabenów, podaje rok 1836 jako rok budowy Pałacu. W rejestrze zabytków Narodowy Instytut Dziedzictwa podaje jednak rok 1870
