Pavel Bořkovec (ur. 10 czerwca 1894 w Pradze[1], zm. 22 lipca 1972 tamże[2]) – czeski kompozytor.
Studiował filozofię na Uniwersytecie Karola w Pradze[2]. Po I wojnie światowej zainteresował się muzyką, najpierw uczył się u Jaroslava Křički i Josefa Bohuslava Foerstera[2], następnie w latach 1925–1927 u Josefa Suka w konserwatorium praskim[2]. W 1937 roku został przyjęty na członka Czeskiej Akademii Sztuki i Nauki (Česká akademie věd a umění)[1]. Od 1946 do 1965 roku wykładał kompozycję w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze[1].
Muzyka Bořkovca miała charakter eklektyczny. Początkowo tworzył pod wpływem ekspresjonizmu, by później przesunąć się w kierunku motoryzmu i ostatecznie neoklasycyzmu[1]. Od lat 30. w jego muzyce wyraźnie zaznaczają się nawiązania do twórczości Paula Hindemitha i Igora Strawinskiego[2]. Skomponował m.in. trzy symfonie (I Stmívání 1920, II Start 1929, III Partita 1936), dwa koncerty fortepianowe, dwie sinfonietty (1947 i 1967), pięć kwartetów smyczkowych, dwie sonaty skrzypcowe[2]. Ponadto pisał opery (Satyr, 1937–1938 i Paleček, 1945–1947) i utwory wokalne[2].
Przypisy
- ↑ a b c d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 366. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 94. ISBN 0-674-37299-9.
Identyfikatory zewnętrzne:
.jpg)
