|
| Pełne imię i nazwisko
|
Patrick McCutcheon
|
| Data i miejsce urodzenia
|
24 czerwca 1987
Narromine
|
| Wzrost
|
187 cm
|
| Masa ciała
|
100 kg
|
| Rugby union
|
| Pozycja
|
rwacz, wiązacz
|
| Kariera juniorska
|
| Lata
|
Zespół
|
|
|
Macquarie Emus
|
|
|
St Joseph's College
|
|
|
Sydney Uni
|
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Reprezentacja narodowa[b]
|
|
|
- ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2014-08-17.
- ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 2014-08-17.
|
|
|
|
|
Pat McCutcheon (ur. 24 czerwca 1987 w Narromine) – australijski rugbysta występujący w trzeciej linii młyna w zespole Waratahs, reprezentant kraju, zwycięzca Super Rugby, mistrz świata U-19 z 2006 roku oraz srebrny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów.
Kariera klubowa
W wieku dziesięciu lat zaczął grać w Macquarie Emus Junior Rugby Union Club[1][2], treningi kontynuował zaś w St Joseph's College[3]. Przeszedł też przez system szkolenia juniorów Sydney Uni Football Club[4], od 2006 roku grał zaś w seniorskim zespole[5]. Zwyciężył on w siedmiu z ośmiu sezonów Shute Shield[6], zaś McCutcheon do końca 2013 roku w jego barwach zagrał 73 razy[7].
W 2006 roku dołączył do Akademii Waratahs[8][9], w której znajdował się do roku 2010[10][11][12]. Prócz zespołu rezerw[13], występował także w przedsezonowych meczach pierwszej drużyny[14]. Pomiędzy sierpniem a październikiem 2007 roku wziął udział w jedynym rozegranym sezonie rozgrywek Australian Rugby Championship będąc przydzielony do zespołu Sydney Fleet[15][16] i w tym samym roku otrzymał nagrodę Chris Whitaker Aspiring Waratah Award, co zaowocowało profesjonalnym kontraktem[17].
Podróżował z zespołem Waratahs na decydujące spotkania sezonu 2008 w roli ewentualnego, dodatkowego rezerwowego[8][18], a w marcu 2010 roku podpisał dwuletni kontrakt na występy w Super 14[8][19]. Zadebiutował w meczu z Highlanders i do końca sezonu wystąpił łącznie w czterech spotkaniach[20][21][22][23]. Rok później zagrał w dziewięciu meczach[24][25], zaś w sezonie 2012 zaliczył jedynie jeden występ[26][27]. Pierwsze dwie kolejki opuścił z powodu kontuzji łydki, zaś w trzecim meczu podczas zdobywania przyłożenia doznał poważnego urazu kostki, który wymagał operacji i sześciomiesięcznej rehabilitacji[28][29][30]. Za swoją postawę na i poza boiskiem otrzymał Waratah Medal[31][27] i został mianowany kapitanem klubu na kolejny sezon[32]. Poważna kontuzja nie pozostawiła jednak urazu mentalnego[33] i w 2013 roku McCutcheon jedenastokrotnie znalazł się w meczowym składzie, w tym przeciwko British and Irish Lions[34][35][36]. Pod nieobecność Wallabies miał zostać 164 kapitanem Waratahs w meczu z Western Force[37], jednak uniemożliwił mu to uraz kolana[38], szansę na poprowadzenie drużyny otrzymał zaś w posezonowym tournée po Argentynie[39][40]. W 2014 roku Waratahs po raz pierwszy triumfowali w rozgrywkach Super Rugby, lecz w finałowym pojedynku McCutcheon na boisko nie wyszedł[41][42].
W lipcu 2014 roku został mianowany kapitanem zespołu Sydney Stars występującego w inauguracyjnej edycji National Rugby Championship[43].
Kariera reprezentacyjna
McCutcheon był stypendystą Australian Institute of Sport[44]. Reprezentował stan w kategorii U-18 i poprowadził zespół do triumfu w mistrzostwach kraju w 2005 roku[45][46][47]. Pociągnęło to za sobą powołanie do kadry Australian Schoolboys[48], dla której w roli kapitana[49] wystąpił we wszystkich sześciu testmeczach rozegranych w roku 2005[50][51] – trzech w kraju[52][53][54][55] i trzech podczas tournée po Wyspach Brytyjskich[56][57][58]. Zagrał także w towarzyskich spotkaniach pierwszego zespołu[59][60][61]. W roku tym otrzymał również kilka nagród indywidualnych[46][62][63][64]. Rok później znalazł się w australijskiej reprezentacji U-19[65], która zwyciężyła w rozegranych w Dubaju mistrzostwach świata w tej kategorii wiekowej[66]. Na tym turnieju zagrał w czterech z pięciu spotkań zdobywając dziesięć punktów[67][68][69][70][71].
Na początku listopada znalazł się na zgrupowaniu seniorskiej kadry rugby 7[72], a debiut w tej reprezentacji zaliczył w turnieju Dubai Sevens 2007 wchodzącym w skład sezonu 2007/2008 IRB Sevens World Series[73][74]. Występował w niej także w kolejnym cyklu[75][76], a w sezonie 2009/2010 pełnił także rolę kapitana[77]. Zespół zajął wówczas trzecią lokatę w klasyfikacji generalnej, najlepszą od sezonu 2000/2001, a z uwagi na obowiązki klubowe McCutcheon opuścił dwa ostatnie zawody tegoż sezonu, w tym pierwsze od 2002 roku turniejowe zwycięstwo[21][78]. Ostatnim sprawdzianem kadry przed turniejem rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010 były Mistrzostwa Oceanii w Rugby 7 Mężczyzn 2010[79], w których zwyciężyła pokonując w finale ówczesnych triumfatorów IRB Sevens World Series, Samoańczyków[80][81]. W Nowym Delhi Australijczycy odnieśli natomiast historyczny sukces zdobywając srebrny medal, złoto przypadło zaś triumfatorom wszystkich dotychczasowych edycji rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, Nowozelandczykom[82][83][84].
Występy w kadrze rugby siedmioosobowego zwróciły na niego uwagę szkoleniowca Wallabies, Robbiego Deansa[21][78] i w czerwcu 2010 roku zagrał w obu meczach Australian Barbarians z Anglikami[85][86][87]. Został następnie powołany do kadry na kończące sezon reprezentacyjny tournée po północnej półkuli[88], wszedł na boisko z ławki rezerwowych w towarzyskich spotkaniach z Leicester Tigers i Munster[78][89][90], nie wystąpił jednak w żadnym testmeczu[91][92]. W składzie Australian Barbarians zagrał również rok później w rozegranym przed Pucharem Świata 2011 meczu z Kanadą[93][94].
Przypisy
Bibliografia
.jpg)
