Parlamentariusz

Ten artykuł dotyczy parlamentariusza. Zobacz też: parlamentarzysta.
Parlamentariusze polscy na linii frontu we Lwowie w trakcie kampanii wrześniowej (18 września 1939)

Parlamentariusz (fr. parlementaire od parler, pol. mówić)[1] – posłaniec strony walczącej kierowany do przeciwnika w celu prowadzenia rokowań[2].

Delegacja taka wyposażona jest zazwyczaj w białą flagę[3], co zgodnie z konwencjami wojennymi sygnalizuje żołnierzom przeciwnika, że niosący ją żołnierze nie podejmują działań bojowych. W związku z tym prawnie zabronione jest atakowanie ich[4]. Po przekroczeniu linii frontu często nakazuje się założyć na oczy opaskę, uniemożliwiającą zapamiętanie topografii i rozmieszczenia wojsk przeciwnika. Zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, po wykonaniu zadania (na przykład po przekazaniu propozycji kapitulacji) delegacja parlamentariuszy odsyłana jest z powrotem w kierunku własnych linii.

Prawnie zakazane jest udawanie zamiaru prowadzenia rokowań pod osłoną białej flagi lub udawanie poddania się[5].

  • Parlamentariusze niemieccy (z przepaskami na oczach) w towarzystwie żołnierzy radzieckich przed kapitulacją Festung Breslau 6 maja 1945
    Parlamentariusze niemieccy (z przepaskami na oczach) w towarzystwie żołnierzy radzieckich przed kapitulacją Festung Breslau 6 maja 1945
  • Amerykański parlamentariusz z zawiązanymi oczami prowadzony przez dwóch niemieckich żołnierzy (listopad 1944)
    Amerykański parlamentariusz z zawiązanymi oczami prowadzony przez dwóch niemieckich żołnierzy (listopad 1944)

Przypisy

  1. ↑ Parlamentariusz. Wielki słownik języka polskiego. [dostęp 2021-03-22]. (pol.).
  2. ↑ parlamentariusz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-11-04].
  3. ↑ Znak białej flagi zdefiniowano w artykule 32 aneksu do konwencji haskich z 29 lipca 1899 i 18 października 1907 o zasadach prowadzenia wojny lądowej.
  4. ↑ Parlamentariusz traci przywilej nietykalności, jeżeli dowiedziono w sposób konkretny i niezbity, że skorzystał ze swego położenia uprzywilejowanego, aby spowodować lub popełnić czyn zdradziecki. Tamże, artykuł 34.
  5. ↑ Pierwszy Protokół Dodatkowy (1977) artykuł 37.