Park Mieroszewskich w Zagórzu (przy ul. Szpitalnej i Braci Mieroszewskich) – najstarszy, zabytkowy park w Sosnowcu, założony pomiędzy końcem XVIII i początkiem XIX wieku. Wpisany do rejestru zabytków pod numerem 703/63 jako część zespołu pałacowo-parkowego[1][2]. Kiedyś rozciągał się od Gródka Rycerskiego do kolonii Mec. Obecnie wyznaczony przez obszar wzdłuż ulic: 11 Listopada, Armii Krajowej i Dworskiej – zajmuje powierzchnię 6,4 ha[2]. Drzewostan parku budują między innymi dąb szypułkowy, jesion wyniosły, buk, klon, jawor. Wiele z nich ma ponad 100 lat. Cztery okazy mają status pomnika przyrody[3]: dąb szypułkowy, klon zwyczajny, klon jawor oraz jesion wyniosły[4]. Wśród roślinności znajdują się także: czosnek niedźwiedzi, zawilec gajowy, zawilec żółty, ziarnopłon oraz złoć żółta. Ogromnym walorem parku jest naturalny, leśny – grądowy charakter.
Park powstał jako uzupełnienie Pałacu Mieroszewskich[5]. Obecnie na obrzeżach parku znajduje się także budynek szpitala miejskiego. Na terenie parku znajdują się także groty skalne, wykonane jako element parku.
W 2006 roku opracowano koncepcję rewaloryzacji parku, która została uzgodniona przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
↑ abŚląski Wojewódzki Konserwator Zabytków wŚ.W.K.Z.KatowicachŚląski Wojewódzki Konserwator Zabytków wŚ.W.K.Z., Rejestr zabytków w Sosnowcu, „www.wkz.katowice.pl” [dostęp 2018-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-27](pol.).
