Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa (hiszp. Parque natural de la Zona Volcánica de la Garrocha, po polsku „Park Strefy Wulkanicznej La Garrotxa”[1][2]) – obszar chronionego krajobrazu w Katalonii w północno-wschodniej Hiszpanii. Obejmuje obszar czwartorzędowego wulkanizmu.
Historia
Rozwój przemysłu i ośrodków miejskich w latach 1970. stanowił zagrożenie dla środowiska naturalnego tego obszaru Katalonii. W 1976 roku powstała komisja do spraw ochrony krajobrazu wulkanicznego, sprawą zainteresował się także Kongres Kultury Katalońskiej. 3 marca 1982 roku parlament Katalonii jednogłośnie przyjął prawo obejmujące ten teren ochroną i tworzące rezerwaty geobotaniczne w jego obrębie. W 1985 roku stał się on parkiem naturalnym[3].
Geologia
Na obszarze parku znajduje się 40 dobrze zachowanych wulkanów, w tym 10 kraterów utworzonych przez erupcje freatomagmatyczne i 23 stożki żużlowe[4]. Stożki są ulokowane przeważnie na przecięciach uskoków przebiegających w liniach wschód-zachód i północny wschód-południowy zachód[5]. Zidentyfikowano ponad 20 potoków lawowych oraz liczne osady wulkaniczne. Wulkany były aktywne w czasie od 700 tysięcy do 8 tysięcy lat temu (plejstocen i holocen)[4]. Ich utworzenie było związane z wewnątrzpłytowym wulkanizmem alkalicznym, mającym źródło w bazaltowych i bazanitowych magmach związanych z systemem kenozoicznych ryftów w Europie[4][5].
Flora i fauna
Klimat i gleby obszaru pozwalają na istnienie bogatych zbiorowisk roślin typowych zarówno dla klimatu śródziemnomorskiego, jak i umiarkowanego środkowoeuropejskiego. Łącznie zidentyfikowano tu 1173 gatunki roślin wyższych. Prawie 65% parku pokrywają lasy, tworzone głównie przez dąb ostrolistny, dąb szypułkowy i buk zwyczajny, choć występują też lasy mieszane i olsy. Poza nimi w parku znajdują się grunty orne, jako że w wielu kraterach i na większości potoków lawowych uprawiano ziemię i występują żyzne gleby brunatne. Około 1/4 obszaru parku pokrywają uprawy, głównie zbóż i pasz dla zwierząt hodowlanych w comarce Garrotxa[6].
W parku stwierdzono występowanie aż 307 gatunków kręgowców, w tym 53 gatunki ssaków, 210 ptaków, 18 gadów, 14 płazów i 12 ryb, oraz 1267 bezkręgowców, w tym 1083 gatunki owadów[7].
Przypisy
