Inicjatorem budowy kościoła był ks. Emanuel Maleika. 8 listopada 1936 roku łabędzka rada parafialna postanowiła zakupić teren pod budowę kościoła.
Pierwotny projekt świątyni w stylu neobarokowym wykonał architekt Theodor Ehl. Niestety z powodu przygotowań do wojny władze lokalne nie zatwierdziły projektu budowy kościoła, ponieważ wymagała ona zbyt dużej ilości żelaza i stali. Wykonano zatem drugi, skromniejszy projekt. 28 października 1937 r. parafia otrzymała zezwolenie na budowę kościoła. Budowa rozpoczęła się 3 listopada 1937, a zakończyła w czerwcu 1939 r. 24 czerwca 1939 r. ks. kardynał Adolf Bertam konsekrował kościół i erygował nową parafię pod wezwaniem św. Jerzego.
Pierwszym proboszczem parafii św. Jerzego w Łabędach został ks. Franciszek Budek. Wówczas parafia składała się z 5970 wiernych.
W 1945 roku na terenie kościoła władze sowieckie utworzyły obóz przejściowy. Z tego miejsca wywieziono wielu Ślązaków w głąb ZSRR. Przy kościele natomiast, na skraju lasu utworzono cmentarz, na którym grzebano zmarłych w obozie jeńców. Cmentarz przetrwał do dziś i nadal chowa się na nim zmarłych zarówno z parafii św. Jerzego jak i św. Anny.
W styczniu 1958 r. rozpoczęto prace przy budowie plebanii[1].
Krzyż na cmentarzu komunalnym znajdującym się przy kościele
