Michele Gordigiani, portret Roberta BrowningaPodpis Roberta BrowningaO dramacie Paracelsus wspomniała w swoim eseju o Robercie Browningu jego pierwsza polska tłumaczka Seweryna Duchińska
Paracelsus – dramat poetycki Roberta Browninga[1], opublikowany w 1835[2]. Utwór opowiada o Paracelsusie, czyli Phillippusie Aureolusie Theophrastusie Bombastusie von Hohenheim, renesansowym lekarzu i przyrodniku. Tematem jest głód wiedzy i charakterystyczne dla renesansu dążenie do rozumowego opanowania świata[3]. W przeciwieństwie do późniejszego Sordella spotkał się z życzliwym przyjęciem[2]. Utwór jest napisany wierszem białym (blank verse).
Come close to me, dear friends; still closer; thus!
Close to the heart which, though long time roll by
Ere it again beat quicker, pressed to yours,
As now it beats — perchance a long, long time —
At least henceforth your memories shall make
Quiet and fragrant as befits their home.
Dramat nie był tłumaczony w całości na język polski, ale Antoni Lange przełożył jego krótki fragment. To jeden z pierwszych przekładów twórczości Browninga na język polski.
Miłość w mem sercu nie była dość wielką, By śledzić słaby jej zaczątek w duszy, Nienawiść uznać za miłości maskę, W złem widzieć dobre, w rozpaczy nadzieję, Współczuć niedoli swych bliźnich, być dumnym Z ich połowicznych prawd, z ich słabych dążeń, Z ich walk o prawdę, z ich ubogich złudzeń I z ich przesądów, strachów, trosk i zwątpień... Bo wszystko to ma w duszy pewną zacność - Pomimo błędu - i mimo słabości Dąży ku górze jako te podziemne Rośliny, które nie widziały słońca, Lecz marzą o niem, zgadują, gdzie świeci, I jak umieją, tak się pną ku niemu! Wszystkiego tego jam nie znał, a przeto Upadłem...[4]
Po kilkudziesięciu latach Pieśń Paracelsusa przetłumaczył Juliusz Żuławski[5].
Przypisy
↑Przemysław Mroczkowski: Historia literatury angielskiej. Zarys. Wrocław: Ossolineum, 1981, s. 434-437. ISBN 83-04-00784-3.
