Pajęczynowiec wąskokonidiowy (Botryobasidium medium J. Erikss.) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1958 r. John Eriksson na opadłych igłach sosny i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[2]
Morfologia
- Owocnik
Rozpostarty, rozproszony, o grubości 125–200(–250) µm, w stanie świeżym biały, w stanie suchym o barwie kości słoniowej. Hymenofor filcowaty[3].
- Cechy mikroskopowe
Strzępki bazalne o szerokości 7,5–9(–15), szkliste do bladożółtych, grubościenne, dekstrynoidalne i silnie cyjanofilne. Strzępki powietrzne o szerokości 6–6,5 µm z lekko dekstrynoidalnymi i cyjanofilnymi ścianami, strzępki w subhymenium szkliste, cienkościenne, o szerokości (4–)5–6,5(–7) µm. Wszystkie strzępki ze sprzążkami na septach, bez inkrustacji. Cystyd brak. Podstawki cylindryczne, w środkowej części nieco węższe, ze sprzążkami u podstawy, o długości (10–)13–20(-22) µm i szerokości (5–)7,5–10 µm, cienkościenne, niedekstrynoidalne i lekko cyjanofilne, z 4–6 zakrzywionymi sterygmami o długości 4–6 µm i szerokości u podstawy 1,5–2,5 µm. Bazydiospory (9–)10–11,5(–13,5) × 5–6(–7) µm, szeroko wrzecionowate do łódkowatych, zwężone ku wierzchołkowi, szeroko zaokrąglone u podstawy, cienkościenne, gładkie, niedeksotrynoidalne i lekko cyjanofilne[3].
Występowanie i siedlisko
Znane jest występowanie pajęczynowca wąskokonidiowego w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Afryce[4]. W Polsce w 2003 r. W. Wojewoda przytoczył dwa stanowiska[2], w późniejszych latach podano następne[5].
Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach iglastych na opadłym igliwiu jodły, świerka i sosny[2].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-11-23] .
- ↑ a b c WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 85, ISBN 83-89648-09-1 .
- ↑ a b V.V. Holubová-Jechová V.V., New species of the genus Oidium Link ex Fr. emend. Linder., „Ceská Mykologie”, 23 (4), Mycobank, 1969, s. 209–221 [dostęp 2024-11-24] .
- ↑ Występowanie ''Botryobasidium medium'' na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-11-23] .
- ↑ Aktualne stanowiska Botryobasidium medium w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-11-23] .
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):
