Pałahicze

Pałahicze
Палагичі
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

tłumacki

Populacja 
• liczba ludności


1 284

Nr kierunkowy

+380 03479

Kod pocztowy

78015

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Pałahicze”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałahicze”
Ziemia48°54′10″N 24°59′44″E/48,902778 24,995556
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałahicze (Połahicze[1], ukr. Палагичі, Pałahyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, w rejonie tłumackim.

Historia

Wojskowy na stacji Pałahicze

W Haliczu 20 grudnia 1463 szlachcic Paweł Kuropatwa z Pałahicz podpisał dokument, w którym Ihnat ze wsi Kutyszcze, sędzia, i Piotr z Siemiakowiec, podsędek ziemski halicki, poświadczają, że Stanisław z Chodcza, wojewoda podolski i starosta halicki, sprzedał Grzegorzowi z Sanoka, arcybiskupowi lwowskiemu, wieś swoją dziedziczną za 300 grzywien zwykłej monety[2].

27 maja 1919 r. żołnierze Ukraińskiej Armii Halickiej uprowadzili z Pałahicz, a następnie zamordowali w Niżniowie 7 członków Polskiej Organizacji Wojskowej[3].

W dwudziestoleciu międzywojennym Pałahicze były własnością Dzieduszyckich.

Do 1945 w Polsce[4], w województwie stanisławowskim, w powiecie tłumackim, w gminie Oleszów.

W marcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali w miejscowości 25 Polaków[5].

Przez wieś dawniej przechodziła linia kolejowa ze Stanisławowa do Husiatyna, część Galicyjskiej Kolej Transwersalnej. W latach 30. XX wieku najtańszy bilet trzeciej klasy z Tłumacza do Pałahicz kosztował 30 groszy[6].

Ludzie związani z Pałahiczami

  • Alfred Doschot (zm. 21 czerwca 1918 w 43 roku życia[7]) – właściciel dóbr Pałahicze[8]
  • Oktaw Doschot – właściciel dóbr Pałahicze, członek rady powiatowej w Tłumaczu z kurii większej własności (m.in. w 1890)[9]
  • Henryk Rodakowski – polski malarz, w Pałahiczach stworzył m.in. "Album Pałahickie" zawierający 11 akwarel ukazujących chłopów i Żydów z Pałachicz, który poza wartością artystyczną, posiada wartości etnograficzne[10][11]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Przyjechali. „Kurjer Lwowski”. 121, s. 3, 2 maja 1893.
  2. ↑ B. R.: Pałahicze. W: Słownik geograficznym Królestwa Polskiego, s. 832.
  3. ↑ Działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Stanisławowie (1918–1919). Część 2 [online], Nowy Kurier Galicyjski, 11 grudnia 2021 [dostęp 2023-09-28] (pol.).
  4. ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
  5. ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939–1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 706, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
  6. ↑ Roman Czorneńki. Rozwój transportu w Galicji na przykładzie województwa stanisławowskiego w latach 1921–1939 [w] Prace Historyczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2015, Nr 142 (3), s. 481.
  7. ↑ † Alfred Doschot. „Kurjer Lwowski”. 294, s. 5, 29 czerwca 1918.
  8. ↑ Korespondencje. Tłumacz. „Kurjer Stanisławowski”. 943, s. 1, 18 października 1903.
  9. ↑ Listy z kraju. Tłumacz. „Kurjer Lwowski”. Dodatek do Nr 271, s. 1, 29 września 1890.
  10. ↑ Stefania Kozakowska-Krzysztofowicz, Franciszek Stolot: Historia malarstwa polskiego. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 2000, s. 159. ISBN 83-88080-44-X.
  11. ↑ Album Pałahickie. kuriergalicyjski.com. [dostęp 2023-02-05]. (pol.).

Linki zewnętrzne