Usytuowany jest w południowej części zespołu pałacowo-parkowego za „Dziką Promenadą”. Jest budynkiem murowanym, wzniesionym na rzucie prostokąta[1], jednopiętrowym. Fasadę jego zdobią kolumny i pilastry w stylu korynckim, na którym wspiera się opatrzony płaskorzeźbamifryz, biegnący wzdłuż całej fasady, wgłębny, podparty na czterech kolumnach, posiada na architrawie napis: „Iste terrarum mihi praeter omnes angulus ridet” („Ten zakątek najbardziej ze wszystkich się do mnie uśmiecha” – z Horacego). Portyk ów jest rzadkością architektoniczną w skali kraju (oprócz tego w Pałacu Marynki, występuje jedynie w warszawskich Łazienkach).
We wnętrzu znajduje się okrągły salon, którego ryzalit widoczny jest od strony łachy wiślanej. Salon posiada mozaikową posadzkę oraz dekorację sztukateryjną, wykonaną przez Fryderyka Baumana. Znajduje się tutaj unikalna w Polsce (jedna z trzech) konstrukcja kominka w oknie. Dawniej salon był nakryty kopułą, jednak w XIX wieku nakryto go płaskim stropem ponad sztukatorskim belkowaniem. W dwudziestoleciu międzywojennym zlikwidowano attyki w elewacjach bocznych i ogrodowej. Przed wejściem do salonu znajdują się dwa lwy z czarnego marmuru, które pierwotnie zdobiły wejście do oranżerii przypałacowej.
↑Henryk Gawarecki, Józef Marszałek, Tadeusz Szczepanik, Włodzimierz Wójcikowski: Lubelszczyzna. Przewodnik, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Warszawa 1979, s. 333-334
StanisławS.TurskiStanisławS., Lubelszczyzna. Przewodnik, MarekM.Wyszkowski, MarekM.Kucharczyk, Lublin: Wydawnictwo BespoL, 2006, s. 96, ISBN 83-923060-0-7, OCLC749732862.
Gawinowska T., Zespół parkowo-pałacowy w Puławach, Towarzystwo Przyjaciół Puław, Puławy 1997.
