Pępawa wielkokwiatowa

Pępawa wielkokwiatowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Cichorioideae

Rodzaj

pępawa

Gatunek

pępawa wielkokwiatowa

Nazwa systematyczna
Crepis conyzifolia (Gouan) A. Kern.
Oesterr. Bot. Z. 22:255. (Dalle Torre, Hartinger & Dalle Torre, Atlas Alpenfl. 142. 1884). 1872
Synonimy
  • Crepis grandiflora (All.) Willd[3]
Multimedia w Wikimedia Commons

Pępawa wielkokwiatowa (Crepis conyzifolia (Gouan) A. Kern.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w południowej, południowo-wschodniej i środkowej Europie oraz w Turcji i Gruzji[3]. Występuje w górach: w Alpach, Pirenejach, górach Półwyspu Bałkańskiego i dawnej Jugosławii oraz w Karpatach[4]. W Polsce osiąga północną granicę zasięgu i występuje tylko w Sudetach i Karpatach[5]. Nie należy tutaj do gatunków rzadkich i nie jest ujęty w Czerwonej księdze Karpat polskich[6].

Morfologia

Kwiatostan
Nasada liścia łodygowego
Łodyga
Wzniesiona, rozgałęziona, o wysokości 20–60 cm[5]. Pod ziemią krótkie i kolczaste kłącze[4].
Liście
Dolne mają podłużnie lancetowaty kształt, a ich nasady zwężają się w szeroki ogonek, liście środkowe obejmują łodygę szeroką nasadą. Wszystkie są miękko i gruczołowato owłosione[5].
Kwiaty
Wszystkie są języczkowate, zebrane w 2–5, wyjątkowo do 8 koszyczków o odstających listkach okrywy. Kwiaty żółte, zaopatrzone w śnieżnobiały i giętki puch kielichowy[5].
Owoc
Niełupki z 20 żeberkami, górą zwężające się i bez dzióbka (lub z bardzo krótkim dzióbkiem)[5].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia, jest owadopylna. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Siedlisko: górskie łąki i polany, rumowiska skalne, zarośla. Rośnie na wilgotnym, bezwapiennym i żyznym podłożu. Występuje głównie w piętrze kosodrzewiny, rzadziej w piętrze halnym[4]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Calamagrostion i zespołu (Ass.) Crepido-Calamagrostietum villosae[7]. Liczba chromosomów 2n = 8 3, 4, 6[8].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-06-18].
  4. ↑ a b c Crepis conyzifolia. [dostęp 2011-06-18].
  5. ↑ a b c d e Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  6. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  7. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. ↑ Flora Francji. [dostęp 2011-02-12].