Ośrodki Kultury Turystyki Górskiej PTTK – sieć placówek muzealnych Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego z ekspozycjami poświęconymi historii turystyki górskiej w Karpatach.

Ośrodki są prowadzone przez Podkomisję Kultury i Historii Turystyki Górskiej Komisji Turystyki Górskiej Zarządu Głównego PTTK oraz Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK. Idea tworzenia placówek zapoczątkowana została w 1966 przez Edwarda Moskałę. Tworzone były społecznie przez działaczy PTTK. Celem ich powołania było badanie historii i tradycji poszczególnych rejonów górskich oraz gromadzenie i eksponowanie materialnych pamiątek związanych z turystyką.

Obecna nazwa ośrodków została nadana uchwałą Komisji Turystyki Górskiej Zarządu Głównego PTTK z 6 czerwca 2016^[1].

• Babiogórski Ośrodek Historii Turystyki Górskiej na Markowych Szczawinach (1966)
• Krynicki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej na Jaworzynie Krynickiej (1970)
• Gorczański Ośrodek Historii Turystyki Górskiej na Turbaczu (1980)
• Pieniński Ośrodek Historii Turystyki Górskiej w Szczawnicy (1986)
• Bieszczadzki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej „Zielony Domek” w Ustrzykach Górnych (1991)
• Baraniogórski Ośrodek Historii Turystyki Górskiej „U źródeł Wisły” (1994)
• Papieski Ośrodek Historii Turystyki Górskiej na Polanie Chochołowskiej
• Sądecki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej „Gabinet Sosnowskiego” na Przehybie
• Sudecki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej w Międzygórzu

• Ośrodki Kultury Turystyki Górskiej. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK. [dostęp 2017-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-14)]. (pol.).