Ozeasz, Hoszea (הוֹשֵׁעַ, zdrobnienie od Jehoszua, „Jahwe jest zbawieniem"; asyr. Ausi) − dziewiętnasty i ostatni król Izraela (państwa północnego), syn Eli, opisywany w 2 Księdze Królewskiej. Panował w latach 732–722 p.n.e.[a]
Według Biblii Ozeasz objął rządy w Izraelu w wyniku przewrotu pałacowego przeciwko Pekachowi. Król Asyrii, Tiglat-Pileser III, przypisuje sobie ustanowienie go królem[1]. Giuseppe Ricciotti uważa, że stał się on królem za sprawą stronnictwa proasyryjskiego i za zgodą władcy Asyrii[2]. Ozeasz panował w państwie okrojonym do samej tylko Samarii – reszta kraju została przyłączona do Asyrii w wyniku wojny syro-efraimskiej. Początkowo był wierny Asyrii i płacił jej regularnie trybut w wysokości 10 talentów złota i 100 talentów srebra. Później jednak zaprzestał płacenia daniny i sprzymierzył się z Egiptem[3][b]. Wtedy Salmanasar V wyruszył przeciwko Ozeaszowi, zdobył Samarię i całkowicie przyłączył Izrael do Asyrii. Sam król został wzięty do niewoli i prawdopodobnie stracony[4].
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
- ↑ Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 74. ISBN 83-86340-00-3.
- ↑ Giuseppe Ricciotti: Dzieje Izraela. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1956, s. 355.
- ↑ 2Krl 17,4 w przekładach Biblii.
- ↑ Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 253. ISBN 83-86340-00-3.
| Królowie zjednoczonego Izraela |
|
|---|
Królowie Judy
(państwo południowe) |
|
|---|
Królowie Izraela
(państwo północne) |
|
|---|
