Ottweiler – miasto w zachodnich Niemczech, w kraju związkowym Saara, w powiecie Neunkirchen. W mieście znajdują się budynki administracyjne powiatu, chociaż miastem powiatowym jest Neunkirchen.
Ottweiler ma 45,51 km² powierzchni i zamieszkuje je 14 829 osób (2010), leży ok. 23 km na północny wschód od Saarbrücken, ok. 80 km na południowy wschód od Luksemburga i ok. 100 km na południowy zachód od Moguncji.
Podział administracyjny
Miasto podzielone jest na pięć części miasta (Stadtteile):
Fürth im Ostertal z Wetschhausen
Lautenbach z Remmesfürth
Mainzweiler
Ottweiler z Neumünster
Steinbach
Historia
Początki miasta związane są z założeniem klasztoru w obecnej dzielnicy Neumünster, około 871. Pierwsze pisemne wzmianki o nazwie Ottweiler pochodzą z 1393. Miasto największy rozkwit przeżywało w XIII wieku, gdy było pod władaniem grafów Nassau-Saarbrücken. W 1550 Karol V Habsburg nadał Ottweiler prawa miejskie.
W latach 1640–1728 grafowie Nassau-Ottweiler (ród dynastii Nassau) mieli tutaj swoją siedzibę. Po śmierci ostatniego władcy tereny zostały przyłączone do Księstwa Nassau-Usingen.
Podczas władań hrabstwa Saarbrücken w Ottweiler uruchomiono manufakturęporcelany i miasto wyspecjalizowało się w jej wyrobie. Pierwszy zakład został wzniesiony w 1763 przez Wilhelma Heinricha. Produkowana porcelana wyróżniała się bielą i czystością, była ona produkowana z pasawskiegokaolinu.
Po śmierci Wilhelma Heinricha w 1768 manufakturę przejął jego syn Ludwig. Pod władaniami syna zakłady zostały zreorganizowane. Został zmieniony skład porcelany, by zaoszczędzić wyczerpujące się pokłady kaolinu, razem z tym zmianie uległa barwa i jakość wyrabianych produktów. Od 1769 fabryka wielokrotnie zmieniała dzierżawców. W 1776 rozpoczęto wyrabianie porcelany z tańszego fajansu, co ponownie przyczyniło się do pogorszenia jakości. Po uprzednim zastawieniu budynki manufaktury zostały sprzedane w 1800.
Dzisiaj porcelana z Ottweiler jest jedną z najrzadszych na świecie. Można ją oglądać w kilku muzeach, największy zbiór znajduje się w miejscowym Witwenpalais.
Do reformy administracyjnej w 1974 Ottweiler było siedzibą powiatu Ottweiler, w jej wyniku powiat przemianowano na powiat Neunkirchen, jednak siedziba pozostała w Ottweiler, ale miastem powiatowym zostało miasto Neunkirchen.
Zabytki
Fürth
wieża kościoła ewangelickiego z XV w.
most z 1550
młyn z częścią mieszkalną i stajnią z 1877
katolicki kościół parafialny pw. św. Michała (St. Michael) z 1868, według projektu Josefa Lercha
Lautenbach
szkoła z 1890
Mainzweiler
gospodarstwo z XVIII w.
szkoła katolicka z 1819, dobudowa piętra nastąpiła w 1872, dzwonnicę odnowiono w 1927
Ottweiler
Powiatowy budynek administracyjny WitwenpalaisBudynek sąduLiceum Ottweiler
Stare Miasto
domy mieszkalne przy Alte Kirchhofstraße 3 i 5, odpowiednio z 1750 i 1860
dom z zabudowaniami gospodarskimi przy Auf dem Graben 3 z XIX w.
domy mieszkalne przy Eckenstraße 1 i 2 z XVIII w.
szkoła na rogu Eckenstraße i Tenschstraße z I. połowy XVIII w., przebudowana w XIX w.
mury miejskie
domy mieszkalne przy Enggaß, głównie z XIX w.
domy przy Gäßling, z XVIII – XIX w., budynek z numerem 1 z 1600
browar Ottweiler z 1880
domy przy Goethestraße z XVIII – XIX w.
bramy mieszkalne przy Goethestraße z XIX w.
ewangelicki kościół parafialny z wieżą z XVI w.
pozostałości murów miejskich przy Pauluseck
domy przy Pauluseck z XVIII w.
gospoda Rose przy Rathausplatz 2 z XVII w., przebudowana w XIX w.
stary ratusz
domy mieszkalne przy Rathausplatz z XVII – XIX w.
domy mieszkalne przy Sammetgasse z XVII – XVIII w.
domy mieszkalne przy Schloßhof z XVI – XVII w.
dawny teatr, obecnie dom przy Schloßhof 6, z 1950–1956 według projektu Carla Holzhausera
dom rodziny Mehr przy Schloßhof 7/9/11, wybudowany w XVII w. jako stajnia
fontanna Quack z 1934–1935, projekt L. Nobis
domy przy Tenschstraße z XVIII w.
budynki przy Wilhelm-Heinrich-Straße z XVIII-XIX w.
Witwenpalais, pałac miejski z 1757, projekt Friedrich Joachim Stengel, między 1770 a 1790 użytkowany jako magazyn porcelany, później do 1804 jako dom, przebudowany w latach 1909–1911 przez Otto Eberbacha, rozbudowa w 1929–1931
muzeum Szkolnictwa Saary, powołane do użytku w 1991, udostępnia ponad tysiącletnie eksponaty
cmentarz ewangelicki, mury i brama przy Alte Kirchhofstraße, z 1829 projekt Johanna Jakoba, restaurowany w 1866
kolejowy dworzec towarowy z 1850–1875
dworzec kolejowy
pawilon ogrodowy z 1758
katolicki kościół parafialny pw. św. Jana (St. Johannes), pozostałości wieży
szkoła przy Linxweilerstraße 5, z końca XIX w.
kirkut przy Maria-Juchacz-Ring z 1842
budynek sądu z 1911–1912
magazyn przy Saarbrücker Straße, a z 1913–1914, projekt H. Güth i H. Kurzrock
willa przy Saarbrücker Straße 18 z 1900
most kolejowy Viktoriabrücke z 1857–1858, rozbudowany w 1937
willa przy Seminarstraße 14 z 1891
willa przy Seminarstraße 25 z 1891–1892
Infrastruktura
Transport
Przez teren miasta przebiega droga krajowa B41, od której w centrum odbiega droga B420. Do najbliższej autostrady jest ok. 10 km (autostrada A8, zjazd 23 Neunkirchen-Spissen).
Ottweiler leży przy linii kolejowej Nahetal, dzięki czemu miasto posiada połączenia komunikacyjne z większymi miastami. Pociągi do Saarbrücken odjeżdżają średnio co pół godziny, a składy do miast regionu Ren-Men co godzinę.
Przy dworcu kolejowym tory rozwidlają się na linii kolejowej Ostertal. Na tym 21 km jednotorowym odcinku połączenia pasażerskie zostały uruchomione w 1980. Obecnie na stację końcową we Schwarzerden kursują pociągi muzealne. Od końca 2001 przez pewien okres na tym odcinku odbywał się ruch towarowy.
Na północ od miasta na górze Ziegelberg znajduje się więzienie dla młodocianych. Zakład karny zajmuje około 10,5 ha powierzchni, został on otwarty w marcu 1970, może tu przebywać 220 mężczyzn i 16 kobiet. Kompleks składa się z pięciu budynków mieszkalnych, budynku administracyjnego, szkolnego, sali gimnastycznej oraz kuchni. Większość zatrzymanych tu osób ma na koncie wykroczenia narkotykowe.
W jednym ze skrzydeł zamierza się zorganizować więzienie męskie.
Sądownictwo
W Ottweiler znajduje się siedziba sądu rejonowego (Amtsgericht) i sądu okręgowego (Landgericht), miasto należy do obszaru sądu apelacyjnego Saarbrücken.
