Otton Krzisch

Otton Krzisch
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

26 września 1886
w Pruszanku, w pow. lwowskim, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

30 maja 1963
Los Angeles

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Multimedia w Wikimedia Commons
D-ca 9 pap płk Otton Krzisch w otoczeniu oficerów pułku; 1928

Otton Krzisch (ur. 26 września 1886 w Pruszanku, w pow. lwowskim, zm. 30 maja 1963 w Los Angeles) – generał brygady Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Był synem Fryderyka i Anny z Holanów. Ukończył pięć klas gimnazjum i Korpus Kadetów w Wiedniu. Jesienią 1906 rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii. Został mianowany na stopień kadeta-zastępcy oficera ze starszeństwem z 1 września 1906 i wcielony do 4 Pułku Artylerii Dywizyjnej w Wiedniu[1]. W 1907, w związku z utworzeniem pierwszych oddziałów artylerii cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej, został przydzielony z macierzystego pułku do Baterii Armat Nr 1/2 w Wiedniu[2]. Później awansował na stopień kapitana artylerii.

Od listopada do grudnia 1918 był referentem w dowództwie Artylerii Komendy Naczelnej Wojska Polskiego we Lwowie[3]. W grudniu 1918 w garnizonie Lwów zorganizował i objął dowództwo nad 5 pułkiem artylerii polowej. Dowództwo jednostki sprawował do czerwca 1919. Następnie (od grudnia 1919) dowodził dywizjonem w 5 pułku artylerii ciężkiej. 1 marca 1920 wyznaczony został na stanowisko dowódcy II dywizjonu 16 pułku artylerii polowej. Do 17 maja 1919, kiedy to przybył etatowy dowódca pułku, kpt. Emil Krukowicz-Przedrzymirski kierował organizacją jednostki[4]. W 1920 dowodził dywizjonem w czasie wojny z bolszewikami. W 1922 został zastępcą dowódcy 16 pułku artylerii polowej w garnizonie Grudziądz. 1 października 1926 objął dowództwo 9 pułku artylerii polowej w Białej Podlaskiej[5]. 18 listopada 1935 mianowany został dowódcą 9 Grupy Artylerii w garnizonie Brześć. Od czerwca 1937 do 24 sierpnia 1939 był komendantem Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu. W kampanii wrześniowej 1939 dowodził artylerią Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”.

We Francji mianowany został szefem artylerii w Sztabie Naczelnego Wodza. Odpowiadał za organizację i wyszkolenie jednostek artylerii Wojska Polskiego we Francji. W lipcu 1940, po ewakuacji na Wyspy Brytyjskie, wyznaczony został na stanowisko dowódcy artylerii w Dowództwie Obozów i Oddziałów Wojska Polskiego w Szkocji. Funkcję tę sprawował krótko, gdyż w tym samym miesiącu zastąpiony został przez gen. bryg. Rudolfa Niemirę[6] i przeniesiony do Stacji Zbornej dla Oficerów „Rothay” na wyspie Bute[7]. 24 stycznia 1941 objął stanowisko dowódcy artylerii 3 Brygady Kadrowej Strzelców. 28 lipca 1941 przeniesiony został do dowództwa Odcinka „Angus”[8]. W sierpniu 1941, po przeformowaniu dowództwa Odcinka „Angus” w dowództwo Brygady Szkolnej, objął w nim stanowisko dowódcy artylerii. W październiku tego roku przeniesiony został na stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Artylerii. W czerwcu 1942[9] ponownie znalazł się w dowództwie Brygady Szkolnej, tym razem na stanowisku zastępcy dowódcy brygady. Od września do listopada 1943 przewodniczył Komisji Kwalifikacyjnej Oficerów. W listopadzie 1943 wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy Jednostek Wojska w Wielkiej Brytanii[10]. W październiku 1945 przeniesiony został do rezerwy personalnej. Po demobilizacji osiedlił się w Stanach Zjednoczonych.

Zmarł 30 maja 1963 w Los Angeles.

Awanse

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Schematismus 1907 ↓, s. 813, 844.
  2. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 396, 400.
  3. ↑ Dowódcą artylerii we Lwowie był mjr Marceli Śniadowski.
  4. ↑ Marian Wiśniewski, Zarys historii wojennej 16-go Pułku..., s. 5.
  5. ↑ Wyznaczony na stanowisko dowódcy 9 pal w sierpniu 1926 r. (Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 33 z 21.08.1926 r.).
  6. ↑ Maciej Szczurowski, Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie ... s. 98.
  7. ↑ Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej s. 117.
  8. ↑ Kronika byłej 3 Brygady Kadrowej Strzelców ....
  9. ↑ Maciej Szczurowski, Artyleria Polskich Sił Zbrojnych ... s. 110, obowiązki komendanta CWA zdał płk. Janowi Kijowskiemu i pozostał w centrum na stanowisku przewodniczącego Komisji Regulaminowej.
  10. ↑ Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej s. 117. Maciej Szczurowski, Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie..., s. 107–108, utrzymuje, że gen. bryg. Otton Krzisch był pierwszym szefem artylerii JWWB, a stanowisko szefa artylerii utworzone zostało 25 stycznia 1945.
  11. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 19.03.1927 r.
  12. ↑ Awanse w wojsku. „Słowo Pomorskie”. Nr 67, s. 9, 22 marca 1939. 
  13. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906. (niem.)..
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1908. Wiedeń: styczeń 1908. (niem.)..
  • Marian Wiśniewski, Zarys historii wojennej 16-go Pułku Artylerii Polowej, Warszawa 1929.
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
  • Maciej Szczurowski, Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-918-X, OCLC 830299476.
  • Kronika byłej 3 Brygady Kadrowej Strzelców od 23 VIII 1940 do 13 XII 1941 i byłego I Oficerskiego Batalionu Szkolnego od 14 XII 1941 do 30 XI 1942, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.