Ottaviano Targioni Tozzetti (ur. w 1833 w Vernio, zm. w 1899 w Livorno) – włoski poeta i prozaik.

Rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu w Pizie, ale ze względów politycznych ukończył je w Sienie. Mimo zdobytych uprawnień nie zdecydował się na rozpoczęcie praktyki adwokackiej^[1]. Zamieszkał w Livorno, gdzie w roku 1864 zaczął uczyć włoskiego w miejscowym liceum, którego z czasem został dyrektorem.

W roku 1856, wraz z przyjaciółmi – Giuseppe Chiarinim, Giosuè Carduccim i Giuseppe Torquato Garganim – założył nieformalne stowarzyszenie „Przyjaciele Pedanci”. Wspólnie sprzeciwiali się romantyzmowi w literaturze włoskiej, próbując przy tym w swoich dziełach i wystąpieniach nawiązywać do tradycji klasycznych. Tozzetti jest autorem licznych opowiadań oraz dwóch wielokrotnie wznawianych antologii.

• Antologia della prosa italiana ad uso delle scuole (Antologia włoskiej prozy na użytek szkół), 1874
• Antologia della poesia italiana (Antologia włoskiej poezji), 1884
• Tesoretto della memoria (Skarbczyk pamięci), 1885