PROFILPELAJAR.COM

Okręty podwodne typu Walrus
Kraj budowy	Holandia
Zbudowane	cztery
Użytkownicy	Koninklijke Marine
Służba w latach	1990–
	Uzbrojenie:
	20 torped Mk 48 lub 482 mm NT 37D/E lub pociski UGM 84 Harpoon lub 40 min
Wyrzutnie torpedowe:; • dziobowe	; 4 × 533 mm
Załoga	55 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	2400 ton
• w zanurzeniu	2800 ton
Zanurzenie testowe	300 metrów
Długość	67,7 metrów
Szerokość	8,4 metrów
	Napęd:
	3 silniki Diesla SEMT-Pielstick; 1 silnik elektryczny Holec; 1 wał napędowy
Prędkość:; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 13 węzłów; 20 węzłów
Zasięg:
• na powierzchni	10.000 Mm @ 9 węzłów (chrapy)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty podwodne typu Walrus – holenderskie okręty podwodne z napędem diesel-elektrycznym stanowiące ulepszoną wersję jednostek typu Zwaardvis. W celu zwiększenia manewrowości zastosowano w ich konstrukcji usterzenie ogonowe w konfiguracji „X” oraz stal o większej wytrzymałości w celu zwiększenia możliwej do uzyskania operacyjnej głębokości zanurzenia. Zestaw sensorów okrętu został powiększony o oboczne anteny sonaru pasywnego oraz holowaną antenę sonaru. Jednostki te uzyskały także możliwość odpalania amerykańskich pocisków przeciwokrętowych Sub Harpoon. Wybudowano cztery okręty tego typu, które zaczęły wchodzić do służby w 1990 roku.

Historia

W 1975 w Holandii podjęto decyzję o budowie nowego typu okrętów podwodnych dla zastąpienia okrętów typu Dolfijn^[1]. Prace prowadzono w oparciu o doświadczenia zdobyte przy projektowaniu i budowie okrętów podwodnych typu Zwaardvis. Zamówienie na budowę pierwszego okrętu serii zostało złożone w stoczni Rotterdamsche Droogdok Maatschappij w Rotterdamie 16 czerwca 1979, a drugiego 17 grudnia^[2]. Prefabrykacja części pierwszego okrętu rozpoczęła się już w 1978. W 1981 z powodu wprowadzenia zmian w projekcie, konieczne stało się wstrzymanie budowy i przebudowa gotowych już części kadłuba, co wpłynęło na znaczne opóźnienie całej budowy^[2]. Zamówienie na budowę trzeciej i czwartej jednostki serii zostało złożone w 1986 i 1988. 14 sierpnia 1986 na budowanym okręcie „Walrus” wybuchł pożar, w wyniku którego zniszczeniu uległa znaczna część jego wyposażenia^[2]. Po remoncie okręt został ponownie wodowany w 1989. W związku z pożarem pierwszym okrętem który wszedł do służby był „Zeeleeuw”.

Na lata 2012-2019 przewidziano modernizację okrętów, mająca wydłużyć okres ich służby do 2025 roku. Modernizacja obejmuje m.in. sonary, wymianę systemu kierowania walką, maszt optroniczny w miejsce peryskopu wachtowego i zmodernizowanie torped do standardu Mk. 48 Mod. 7^[3].

Opis

Kadłub okrętu ma budowę kroplową. Zbudowano go w układzie często określanym jako półtorakadłubowiec, gdzie na śródokręciu znajduje się kadłub sztywny i kadłub lekki ze zbiornikami balastowymi, na rufie i dziobie zbiorniki balastowe znalazły się w kadłubie sztywnym. Kadłub podzielono na trzy zasadnicze części. Część dziobową gdzie mieszczą się wyrzutnie torpedowe i stacja hydrolokacyjna. Na śródokręciu znajdują się trzy pokłady które mieszczą m.in. pomieszczenia załogi i przedział dowodzenia. W części rufowej znajdują się mechanizmy napędowe.

Uzbrojenie wystrzeliwane jest z czterech dziobowych wyrzutni torpedowych Vickers Canada Mk 67NL (ich liczbę zmniejszono w stosunku do typu Zwaardvis z powodów finansowych, lecz zrekompensowano to przez szybsze urządzenia przeładowujące)^[3]. Zapas środków walki wynosi 20; stanowią je przede wszystkim torpedy uniwersalne z naprowadzaniem przewodowym lub akustycznym: Mk 48 Mod.4 (modernizowane do Mod.7) kalibru 533 mm lub NT 37D/E kalibru 482 mm^[3]. Okręty mogą przenosić też pociski rakietowe UGM 84 Harpoon lub 40 min^[3].

Zbudowane okręty

Okręty podwodne typu Walrus
Nazwa	Numer taktyczny	Rozpoczęcie budowy	Wodowanie	Wejście do służby
Walrus	S802	11 października 1979	28 października 1985	25 marca 1992
Zeeleeuw	S803	24 września 1981	20 czerwca 1987	25 kwietnia 1990
Dolfijn	S808	12 czerwca 1986	25 kwietnia 1990	29 stycznia 1993
Bruinvis	S810	14 kwietnia 1988	25 maja 1992	5 lipca 1994

Przypisy

↑ Grotnik 2011 ↓, s. 6.
↑ ^a ^b ^c Grotnik 2011 ↓, s. 7.
↑ ^a ^b ^c ^d Grotnik 2011 ↓, s. 10.

Bibliografia

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 396. ISBN 1-85109-563-2.
Robert Rochowicz. Holenderskie okręty podwodne typów Zaardvis i Walrus. „NTW”. Listopad 1997. nr 11. s. 54 – 58.
Tomasz Grotnik. Okręty podwodne typu Walrus. „Morze, Statki i Okręty”. 10/2011. XVI (116), s. 6-10, październik 2011. ISSN 1426-529X.