Odznaka „Wzorowego Sprzedawcy” – polskie odznaczenie resortowe w formie odznaki ustanowione przez Prezydium Rządu PRL 18 września 1954. Przyznawana była sprzedawcom, bufetowym i kelnerom. Przyznawana w trzech stopniach: złotym, srebrnym i brązowym.
Odznaka miała kształt okrągłej plakietki (30 mm średnicy) przedstawiającej skrzydlatą czapkę boga Hermesa i dwa wijące się węże, na tle fabryki i wiązki zboża. Na odwrocie umieszczono agrafkę albo śrubę służącą do mocowania na ubiorze.
Odznakę zniosła uchwała Rady Ministrów III RP z dnia 10 kwietnia 1996.
Bibliografia
Uchwała Nr 648 Prezydium Rządu z dnia 18 września 1954 r. w sprawie ustanowienia odznaki "Wzorowego Sprzedawcy" (M.P. z 1954 r. nr 93, poz. 1023)
Zarządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 22 października 1954 r. w sprawie ustalenia regulaminu odznaki "Wzorowego Sprzedawcy" (M.P. z 1954 r. nr 116, poz. 1650)
Zarządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 6 lutego 1957 r. w sprawie ustalenia regulaminu odznaki "Wzorowego Sprzedawcy" (M.P. z 1957 r. nr 26, poz. 174)
Uchwała nr 141 Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 1970 r. zmieniająca uchwałę w sprawie ustanowienia odznaki "Wzorowego Sprzedawcy" (M.P. z 1970 r. nr 28, poz. 235)
Zarządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 15 grudnia 1970 r. w sprawie ustalenia regulaminu odznaki "Wzorowego Sprzedawcy" (M.P. z 1971 r. nr 3, poz. 17)
Uchwała nr 48 Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie uznania niektórych uchwał Rady Ministrów i jej organów za nieobowiązujące (M.P. z 1996 r. nr 29, poz. 301)