Obelisk Józefa Piłsudskiego
w Otwocku
Obelisk, 2015
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Miejscowość
|
Otwock
|
| Miejsce
|
róg ul. Tadeusza Kościuszki i Fryderyka Chopina
|
| Typ obiektu
|
obelisk
|
| Fundator
|
Społeczność Otwocka
|
| Materiał
|
bazalt
|
| Data odsłonięcia
|
11 listopada 1938
|
| Ważniejsze przebudowy
|
1991
|
| Data likwidacji
|
około 1939
|
Położenie na mapie Otwocka  Obelisk Józefa Piłsudskiego
w Otwocku |
Położenie na mapie Polski  Obelisk Józefa Piłsudskiego
w Otwocku |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Obelisk Józefa Piłsudskiego
w Otwocku |
Położenie na mapie powiatu otwockiego  Obelisk Józefa Piłsudskiego
w Otwocku |
 52°06′34,0″N 21°16′09,5″E/52,109444 21,269306
|
|
|
Obelisk Józefa Piłsudskiego w Otwocku – pomnik w kształcie obelisku upamiętniający wizytę Józefa Piłsudskiego w Otwocku, znajdujący się na północno-zachodnim narożniku skrzyżowania ulic Tadeusza Kościuszki i Fryderyka Chopina (w pobliżu posesji przy ul. Kościuszki 18).
Pobyt Piłsudskiego
Parę tygodni po opuszczeniu Warszawy przez Rosjan (5 sierpnia 1915 roku) Józef Piłsudski przyjechał do stolicy. Jednak został przez Niemców zmuszony do opuszczenia miasta i zatrzymał się w Otwocku. Dr Stanisław Rouppert i por. Werner wynajęli mu mieszkanie w pensjonacie Jadwigi Nestorowiczówny przy dzisiejszej ul. Kościuszki (wtedy Otwockiej). 19 sierpnia Piłsudski przybył powozem w towarzystwie uczestnika misji specjalnej do Warszawy i późniejszego osobistego adiutanta, por. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego i lekarza – dr. Roupperta. Odwiedzali go tu m.in.: por. Władysław Sikorski, Juliusz Kaden-Bandrowski, Wacław Sieroszewski, Stanisław Baczyński (ojciec poety Krzysztofa Kamila)[1].
Piłsudski przebywał tu do 4 września[1].
Z pobytu tego zachowała się jedna fotografia[2]: na której od lewej strony stoją: Tadeusz Pruszkowski, Treszer, Stanisław Baczyński, Juliusz Kaden-Bandrowski, Wacław Orłowski; siedzą: Gustaw Orlicz-Dreszer, Józef Piłsudski, dr Stanisław Rouppert, Bolesław Wieniawa-Długoszowski.
Ponownie Piłsudski odwiedził Otwock już jako marszałek, z wizytą u ciężko chorego byłego legionisty por. Wacława Łapczyńskiego[1].
Historia obelisku
Po śmierci Marszałka obelisk ufundowali mieszkańcy Otwocka dla upamiętnienia jego pobytu w tym mieście. Był wykonany w kopalni bazaltu w Janowej Dolinie na Wołyniu[1]. Dr Władysław Wajdenfeld, właściciel posesji przy ul. Kościuszki 18, podarował na ten cel Radzie Miejskiej narożnik swojej nieruchomości[3]. Pomnik został uroczyście odsłonięty 11 listopada 1938 roku w 20. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości[4]. Stanął w pobliżu pensjonatu Jadwigi Nesterowicz. Obelisk przetrwał wojnę: prawdopodobnie w jej czasie, a na pewno po wojnie leżał na poboczu skrzyżowania ulic Kościuszki i Żeromskiego (kilkaset metrów od miejsca, w którym stał przed wojną). Na przełomie lat 50. i 60. „zaginął”. Po 1989 roku okazało się, że zaopiekowali się nim pracownicy Muzeum Ziemi PAN w Warszawie (zagipsowali go i ułożyli napisem do ziemi). Dzięki anonimowej informacji, „odnalazł” go w 1991 roku Eugeniusz Dąbała – honorowy prezes Spółdzielni Rzemieślniczej w Otwocku[1].
Odrestaurowany pomnik powrócił na dawne miejsce w 1991 roku. Napis na nim brzmi: Józef Piłsudski przybył z frontu do Warszawy dla narad z przywódcami społeczeństwa stolicy, zmuszony przez okupantów do jej opuszczenia zatrzymał się w pobliskim domu dziś nieistniejącym i tu narady prowadził 20 VIII – 4 IX 1915 r.
Od 1991 roku większość otwockich uroczystości państwowych i miejskich odbywa się przy tym obelisku[2].
Przypisy
