ORP Ustka

ORP Ustka
Ilustracja
Jeden z polskich kutrów rakietowych proj. 205
Klasa

kuter rakietowy

Projekt

205

Oznaczenie NATO

Osa I

Historia
 Marynarka Wojenna
Wejście do służby

30 września 1968

Wycofanie ze służby

2 października 2000

Dane taktyczno-techniczne
Uzbrojenie
• 4 wyrzutnie pocisków pokr. P-15
• 1×IV wyrzutnia pocisków plot. obrony bezpośredniej Strzała-2M

• 4 armaty plot. 30 mm AK-230 (2×II)

ORP Ustka – okręt polskiej Marynarki Wojennej, kuter rakietowy radzieckiego projektu 205 (według nomenklatury NATO: typ Osa I). Nosił numer burtowy 428.

Historia

Został zbudowany w Stoczni Rzecznej w Rybińsku na terenie byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był ósmym z trzynastu okrętów tego typu w Polsce. Do służby w 3 dywizjonie kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni wszedł 30 września 1968 roku. Miał numer burtowy 428, a imię nosił od miasta Ustki. Od 1971 roku znajdował się kolejno w składzie 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych, 1 dywizjonu Okrętów Rakietowych i 31 dywizjonu Okrętów Rakietowych w 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. W dniach 4–26 maja 1983 roku okręt wziął udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83[1]. Ostatni raz opuścił banderę 2 października 2000 roku[2].

Dowódcy

  • kpt. mar. Marian Kurek (1968–?) pierwszy dowódca okrętu
  • kpt. mar, Wacław Król (?-1984)
  • Kpt. mar. Marian Wodzyński (1984-?)
  • por. mar. Jarosław Skrzyszewski (19901991)

Dane taktyczno-techniczne

 Osobny artykuł: kutry rakietowe projektu 205.
  • Wyporność
    • standardowa: 171,0 t
    • maksymalna: 220,5 t
  • Długość: 38,5 m
  • Szerokość: 7,6 m
  • Prędkość maksymalna: 40 w
  • Zasięg: 800 Mm
  • Autonomiczność: 5 dób
  • Wielkość załogi: 30 osób

Przypisy

  1. Rochowicz 2020 ↓, s. 45-46.
  2. Opuszczenie bander na trzech okrętach MW. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 6/2000. V (25), s. 4, listopad–grudzień 2000. Warszawa: Magnum X. 

Bibliografia

  • Robert Rochowicz. Reda-83 – kiedyś to były ćwiczenia... „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8. XV (199), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X.