Nuno Aires Rodrigues dos Santos (ur. 13 marca 1910 w Luandzie, zm. 5 kwietnia 1984[1] w Lizbonie) – portugalski polityk i prawnik, działacz opozycyjny, w latach 1983–1984 przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej.
Życiorys
Ukończył szkołę średnią w Funchal, studiował prawo początkowo na Uniwersytecie w Coimbrze, przeniósł się następnie na Uniwersytet Lizboński, którego absolwentem został w 1933. Praktykował jako adwokat, broniąc także osób oskarżanych w procesach politycznych[2]. Długoletni działacz opozycji demokratycznej, skierowanej przeciwko dyktaturze Antónia de Oliveiry Salazara. Był kandydatem w wyborach na deputowanego, a także członkiem komitetów opozycyjnych kandydatów na prezydenta. Członek różnych organizacji antyreżimowych, uczestniczył m.in. w powołaniu ruchu Movimento Nacional Independente skupionego wokół Humberta Delgado. Dwukrotnie z przyczyn politycznych aresztowany przez funkcjonariuszy policji politycznej PIDE[2].
Po rewolucji goździków na zaproszenie Francisca Sá Carneiro dołączył do Partii Socjaldemokratycznej[2]. W 1975 zasiadł w konstytuancie. Wybierany następnie na posła do Zgromadzenia Republiki kolejnych kadencji, mandat deputowanego wykonywał do czasu swojej śmierci[1][3]. Od lutego 1983 do marca 1984 pełnił funkcję przewodniczącego PSD[1].
Był także masonem, członkiem loży Grande Oriente Lusitano[2].
Odznaczenia
Przypisy
