PROFILPELAJAR.COM

Novotel / Ibis Poznań Centrum
Hotel Orbis Poznań
	; Novotel / Ibis Poznań Centrum
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	pl. Andersa 1,; 61-898 Poznań
Inwestor	Zarząd Inwestycji Hoteli „Orbis”
Wysokość całkowita	68 m
Kondygnacje	18
Rozpoczęcie budowy	29 marca 1974
Ukończenie budowy	24 maja 1978
Pierwszy właściciel	Orbis
Obecny właściciel	Orbis
	Położenie na mapie Poznania Novotel / Ibis Poznań Centrum
	Położenie na mapie Polski Novotel / Ibis Poznań Centrum
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Novotel / Ibis Poznań Centrum
	52°24′06″N 16°55′27″E/52,401667 16,924167
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Novotel / Ibis Poznań Centrum – hotel położony w Poznaniu przy pl. Andersa 1, w centrum miasta. Największy hotel w Poznaniu, pierwotnie pod nazwą Hotel Orbis Poznań. Obecnie w budynku funkcjonuje Novotel Poznań Centrum oraz Ibis Poznań Centrum (obie sieci hotelowe należą do AccorHotels).

Budowa

Koncepcja budowy hotelu przy ul. Marchlewskiego powstała w latach 60. XX wieku^[1]. Inicjatorem był Alfred Kowalski – aktywny w dziedzinie inwestycji sekretarz ekonomiczny Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu^[2]. W planie szczegółowym zagospodarowania przestrzennego śródmieścia przewidziano hotel na 1000 miejsc hotelowych i 800 gastronomicznych oraz kino (900 miejsc) i operetkę (1000 miejsc)^[1]. W przeciągu kilku lat z koncepcji wykreślone zostało kino. Jednocześnie, w 1972, rozpisano konkurs na opracowanie projektu koncepcyjnego hotelu i projektu architektoniczno-urbanistycznego^[1]. Konkurs wygrał zespół: Jerzy Buszkiewicz, Jan Kopydłowski, Zenon Stępniowski^[3]. Konkurs na koncepcję budowy operetki (1974) wygrał zespół: Zdzisław Jońca, Janusz Olszewski, Ryszard Trzaska^[4].

29 marca 1974 rozpoczęto prace przygotowawcze; na uroczystość rozpoczęcia budowy przybyli przedstawiciele władz partyjnych i państwowych^[4]. Głównym inwestorem był Zarząd Inwestycji Hoteli „Orbis”, natomiast wykonawcą Poznańskie Przedsiębiorstwo Budowlane Nr 3; prace projektowe realizował Zakład Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt” Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej^[1]. Głównym projektantem hotelu został Jerzy Liśniewicz, wraz z nim w zespole autorskim pracowali Jerzy Buszkiewicz, Janusz Lenartowicz i Józef Maciejewski^[a]^[4].

3 marca 1975 rozpoczęły się podstawowe prace budowlane^[5]. Budynek wysoki powstał w technologii wielkiej płyty winogradzkiej^[6]. Montaż części mieszkalnej został rozpoczęty 30 czerwca 1976, a 1 maja 1977 na hotelu zawisła wiecha^[7]. 24 maja 1978 został dokonany odbiór końcowy budynku^[8]. Otwarcie nastąpiło 27 maja 1978, na uroczystości otwarcia udekorowano zasłużonych budowniczych hotelu^[b]^[9].

Hotel rozpoczął działalność 5 czerwca 1978^[8].

Budynek

Budynek liczy 21 kondygnacji^[10], z czego w momencie powstania 16 zajmowały pokoje dla gości^[11]^[10]. Posiadał 994 miejsca noclegowe i 1160 gastronomicznych^[10]. Przed budynkiem wzniesiono również dwupoziomowy parking i plac dla pieszych oświetlany z dwóch 17 m wież oświetleniowych^[12]. Budynek był podzielony funkcjonalnie:

magazyny hotelowe w podziemiach, urządzenia techniczne oraz zespół pomieszczeń sauny, komunikacyjnie połączony windą z piętrami mieszkalnymi^[11]
w przyziemiu zespół recepcji hotelu, hall rekreacyjno-usługowy, lokal nocny, biuro obsługi cudzoziemców oraz rozładownia i magazyny gastronomiczne, warsztaty, urządzenia socjalne i stołówka pracownicza^[11]
na parterze część rekreacyjna dwupoziomowego hallu recepcyjnego, zespół sal wielofunkcyjnych z kuluarami, hall gastronomiczny, restauracja, kawiarnia, kuchnia centralna oraz pomieszczenia administracji hotelu^[11]
na antresoli klub hotelowy i administracja oraz balkony kawiarni i restauracji^[11]
na piętrze technicznym budynku wysokiego zbiorcze urządzenia instalacyjne dla części mieszkalnej^[11]
na szesnastu kondygnacjach części mieszkalnej pokoje dwuosobowe, apartamenty, centralny blok komunikacji pionowej i pomocnicze urządzenia komunikacji pionowej, aneksy kelnerskie z windą kelnerską^[11]
na poddaszu pomieszczenia techniczne, pomieszczenia regeneracji roślin, maszynownie wind pomocniczych i trzypoziomowa maszynownia dźwigów bloku centralnego^[13]
na dachu telewizyjna stacja przekaźnikowa^[13]

Obecnie hotel posiada 480 klimatyzowanych pokoi jedno- i dwuosobowych^[14], 15 apartamentów, pokoje dla osób niepełnosprawnych, piętra dla niepalących i piętro executive. Poza tym salę bankietowo-konferencyjną o powierzchni 824 m² na 800 gości^[14] (można ją podzielić na cztery niezależne pomieszczenia), sale wielofunkcyjne z możliwością podziału na 5 samodzielnych części do 100 osób, klub hotelowy na 70 osób oraz salonik.

Osoby

Jednym z gości hotelu był pułkownik Muammar Kaddafi, który przyjechał do Poznania specjalnym pociągiem w towarzystwie rozległej rodziny i rozbudowanej ochrony. Z hotelu udał się niespodziewanie do miasta, aby zobaczyć mieszkanie zwykłej polskiej rodziny, gubiąc ochronę i towarzyszących dygnitarzy^[15].

Zobacz też

Uwagi

↑ Liśniewicz pełnił funkcję głównego projektanta od 11 czerwca 1974 do 10 maja 1976; obowiązki po nim przejął Józef Maciejewski
↑ przyznano 17 Krzyży Oficerskich i Kawalerskich Orderu Odrodzenia Polski, 15 Złotych, 17 Srebrnych i 9 Brązowych Krzyży Zasługi oraz 256 Odznak Honorowych Miasta Poznania i "Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego", a także liczne odznaki resortowe i dyplomy

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 25
↑ Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, HenrykH. Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 208, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842 .
↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 26
↑ ^a ^b ^c Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 27
↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 33
↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 35
↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 36
↑ ^a ^b Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 37
↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 38
↑ ^a ^b ^c Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 34
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 28
↑ Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 30
↑ ^a ^b Czesław Nawrocki: Budowa hotelu Orbis-Poznań (1974-1978) w: Kronika Miasta Poznania 3/1979 s. 29
↑ ^a ^b Opis na stronie www hotelu
↑ AndrzejA. Wituski AndrzejA., DorotaD. Ronge-Juszczyk DorotaD., Przecież to mój Poznań. Andrzej Wituski w rozmowie z Dorotą Ronge-Juszczyk, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2014, s. 143-144, ISBN 978-83-7818-643-4, OCLC 903323433 .