North Carr

North Carr w Anstruther (1988)
Port macierzysty	Dundee
Historia
Stocznia	A. & J. Inglis Ltd, Pointhouse Shipyard, Glasgow
Data budowy	1932
Data oddania do eksploatacji	1933
Data wycofania ze służby	1974
Dane techniczne
Długość całkowita (L)	31 m
Szerokość (B)	7,6 m
Multimedia w Wikimedia Commons

North Carr – ostatni istniejący szkocki latarniowiec, wybudowany w 1933 roku i pozostający w służbie do 1974^[1]. W 2010 roku uratowany od zezłomowania i przeznaczony do remontu jako obiekt muzealny.

„North Carr” został wybudowany w stoczni Pointhouse, należącej do A & J Inglis Ltd. Ma 31 m długości oraz 7,6 m szerokości, o tonażu 250 BRT^[2]. Przeznaczony był do stacjonowania przy skałach North Carr(inne języki), w pobliżu Fife Ness. Statek nie posiadał własnego napędu i do miejsca, w którym miał się znajdować, musiał być holowany. Do służby wszedł 3 kwietnia 1933^[2].

Podczas testów „North Carra” na wodach Firth of Forth skarżyli się na niego mieszkańcy Edynburga. Sygnał mgielny latarniowca miał zasięg obliczany na kilkanaście kilometrów; gdy statek zakotwiczony był około kilometr od miasta, był on dokuczliwie głośny, sprawiając, że edynburczycy nie mogli spać^[2].

W czasie II wojny światowej „North Carr” pełnił służbę w pobliżu Mull of Kintyre, pomagając w nawigacji statkom wchodzącym do Clyde^[3]. Po 1945 powrócił w rejon skał North Carr. W 1952 roku przeszedł gruntowny remont. W 1954 zamontowano radiolatarnię, a w 1956 wybudowano na nim stróżówkę^[3].

8 grudnia 1959 roku podczas silnego sztormu „North Carr” zerwał się z kotwicy. Na pomoc załodze ruszyła stacjonująca w Broughty Ferry łódź ratownicza „Mona”. Podczas próby dotarcia do latarniowca łódź wywróciła się do góry dnem, powodując utonięcie całej jej ośmioosobowej załogi. „North Carr” zdołał rzucić kotwicę, a jego sześcioosobową załogę następnego dnia podjęły helikoptery^[2][1].

Po zakończeniu służby w 1975 roku, „North Carr” pozostawał w doku w Leith^[3]. Rok później sprzedano go N.E.Fife D.C. i przeniesiono do Anstruther. W 1977 roku statek otwarto dla publiczności jako obiekt muzealny, jednak z powodu problemów finansowych zamknięto go w 1989^[3]. W roku 1994 latarniowiec został przeniesiony do Dundee, gdzie służył jako obiekt szkoleniowy dla Maritime Volunteer Service^[3]. W 2009 roku MVS wystawił statek na sprzedaż i prawdopodobnie przeznaczony by był do złomowania. Został jednak wykupiony za symboliczną kwotę 1 funta^[4]. Obecnie oczekuje na renowację, którą początkowo wyceniano na pół miliona funtów^[4], ale do 2016 kwota wzrosła do miliona funtów^[1].