Normy moralne – normy postępowania człowieka wynikające z moralności. Ich wypełnianie jest powinnością moralną, ich złamanie jest źródłem winy moralnej[1] . Jest to jedno z podstawowych pojęć etyki.
Normy moralne tworzą system odmienny od pozostałych systemów normatywnych: (prawa, obyczaju, etykiety). Wielu autorów przyznaje normom moralnym pierwszeństwo w stosunku do innych norm, a czasami także kategoryczność, bezwzględność, powszechność, niezmienność[1] . Inni wskazują, że absolutyzowanie uznawanych przez siebie norm moralnych i traktowanie ich jako powszechnych i bezwzględnie obowiązujących jest źródłem fanatyzmu[2].
Niektórzy autorzy rozróżniają „normę moralności” będącą naczelną zasadą etyczną i wynikające z niej szczegółowe normy moralne. Przykładami naczelnych norm moralności jest norma sformułowana przez Tomasza z Akwinu: „dążyć do dobra, unikać zła”, zapisana przez Jeremy'ego Benthama zasada dążenia do „maksymalnej korzyści dla maksymalnej liczby ludzi”, Kantowski imperatyw kategoryczny, czy zasada „czci dla życia” Alberta Schweitzera[1] .
Klasyfikacja norm moralnych
Maria Ossowska dokonała klasyfikacji szczegółowych norm moralnych[3] :
- normy dotyczące biologicznego istnienia, m.in. zakazu zabijania, czy ochrony życia zwierząt,
- normy dotyczące godności, w tym pojęcia honoru,
- normy dotyczące niezależności, w tym podstawowych wolności osobistych,
- normy dotyczące prywatności,
- normy dotyczące zaufania, w tym prawdomówności, lojalności,
- normy dotyczące sprawiedliwości,
- normy dotyczące konfliktów społecznych,
- normy niekategoryczne, formułowane w postaci zaleceń; są to różnego rodzaju cnoty etyczne,
- normy dotyczące innych norm moralnych, w tym m.in.:
Przypisy
Bibliografia