Nominał pieniądza

Banknot o nominale 100 marek polskich (1919)

Nominał pieniądza – niemające nic wspólnego z materialną postacią pieniądza, zdefiniowane wyłącznie przez emitenta, określenie wartości kawałka metalu (monety) czy papieru (banknotu)[1].

W dobie pieniądza pełnowartościowego, tzn. takiego, którego wartość naniesiona na znakach pieniężnych jako nominał oddawała dokładnie wartość wykorzystywanego do produkcji kruszcu, pojęcie nominału pieniądza było tożsame z pojęciem jego gatunku. Rozluźnienie związku pomiędzy gatunkiem i nominałem nastąpiło wraz z pojawieniem się pieniądza podwartościowego, czyli takiego, w którym wartość wykorzystanego kruszcu była mniejsza niż deklarowany przez emitenta nominał. Do całkowitego oderwania nominału od gatunku doszło wraz z rozwojem pieniądza papierowego[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Adam Dylewski, Od denara do złotego. Dzieje pieniądza w Polsce, Katarzyna Kucharczuk (red.), wyd. pierwsze, Warszawa: CARTA BLANCA Sp. z o.o. Grupa Wydawnicza PWN, 2012, s. 9, ISBN 978-83-7705-206-8.