No. 74 Squadron RAF

No. 74 Squadron RAF
I Fear No Man
Historia
Państwo

 Wielka Brytania

Sformowanie

1 lipca 1917

Rozformowanie

22 września 2000

Nazwa wyróżniająca

"Tiger Squadron"

Działania zbrojne
Front zachodni (1918), Francja , Dunkierka, Bitwa o Anglię, (1940-1941), Morze Śródziemne (1943), Normandia, francja, Niemcy (1944-1945)
Organizacja
Numer

74

Dyslokacja

Londyn, Francja, Malta,

Rodzaj sił zbrojnych

Lotnictwo

Podległość

RFC, RAF

No. 74 Squadron RAF brytyjska jednostka lotnicza utworzona w 1 lipca 1917 w Londynie jako No 74 Squadron RFC, został ostatecznie rozwiązany w 2000 roku.

I wojna światowa

Eskadra była jednostką treningową latającą na samolotach Avro 504K. W marcu 1918 roku została wyposażona w pierwsze samoloty myśliwskie z prawdziwego zdarzenia Royal Aircraft Factory S.E.5. Od kwietnia 1918 do lutego 1919 roku jednostka została skierowana na front zachodni. Po powrocie do Wielkiej Brytanii została rozwiązana 3 lipca 1919 roku.

No. 74 Squadron RAF w całym okresie I wojny światowej odniosła ponad 225 zwycięstw: zniszczyła 140 samolotów i balonów obserwacyjnych oraz zestrzeliła lub poważnie uszkodziła 85 samolotów i balonów.

Łącznie w jednostce służyło 17 asów myśliwskich, m.in.:

Ira Jones (37), Edward Mannock (36), Benjamin Roxburgh-Smith (22), Keith Caldwell[a] (16), Sydney Carlin (10), Frederick Gordon[b] (9), Frederick John Hunt (9), Clive Beverley Glynn (8), George Rensbury Hicks (8), Wilfred Ernest Young (8), Henry Eric Dolan[c] (7), Harris George Clements (6), George Gauld[d] (5), Percy Howe (5), Frederick Ernest Luff[e] (5), Harold Shoemaker[f] (5).

Piloci eskadry latali na samolotach Royal Aircraft Factory S.E.5

Okres międzywojenny

W związku z wybuchem kryzysu abisyńskiego w 1935 roku eskadra został ponownie powołana i zreorganizowana. Została umieszczona w bazie lotniczej na Malcie i wyposażona w samoloty Hawker Hart. W lipcu 1936 roku eskadra powróciła do Wielkiej Brytanii i została przezbrojona w samoloty Gloster Gauntlet. W kwietniu 1937 roku jednostkę ulokowano w Hornchurch na północno-wschodnich przedmieściach Londynu. Weszła w skład nowo formowanego dowództwa lotnictwa myśliwskiego RAF Fighter Command i od stycznia 1939 roku przezbrojona w Supermarine Spitfire Mk.I.

II wojna światowa

Jednostka rozpoczęła działania bojowe w składzie 12 Grupy Myśliwskiej w czasie ewakuacji wojsk brytyjskich z Dunkierki. Następnie brała udział w bitwie o Anglię. W lipcu 1941 roku eskadra została przeniesiona na północ Anglii, a następnie do Walii i Irlandii Północnej, skąd w kwietniu 1942 roku został wysłany (bez samolotów) na Bliski Wschód. W lipcu 1942 została ulokowana w Egipcie i wspierała oraz osłaniała amerykańskie jednostki bombowe latające na B-24 Liberator.

W maju 1944 roku jednostka powróciła do Wielkiej Brytanii, tuż przed lądowaniem w Normandii, w którym brała udział. Do końca wojny aktywnie walczyła na froncie zachodnim biorąc udział w wyzwalaniu Francji, Belgii i Holandii.

Uwagi

  1. ↑ Nowozelandzki as. Łącznie z 25 zwycięstwami.
  2. ↑ Nowozelandzki as.
  3. ↑ Zginął 12 maja 1918 roku zestrzelony przez Raven Freiherr von Barnekow z Jasta 20.
  4. ↑ Kanadyjski as.
  5. ↑ Amerykański as.
  6. ↑ Amerykański as. Zginął w walce 6 października 1918 roku.

Bibliografia

  • Christopher F. Shores, Russell Guest: Above the trenches: a complete record of the fighter aces and units of the British Empire Air forces 1915-1920. London: Grub Street, 1990, s. 38. ISBN 0-948817-19-4.
  • Strony RAF: 74 Squadron. [dostęp 2009-07-04]. (ang.).
  • The Aerodrome: 74 Squadron. [dostęp 2009-07-05]. (ang.).