Na południowy wschód opada z niej trawiasty żlebek z obnażonymi przez intensywne deszcze w 1997 roku płytami. Jest on orograficznie prawym odgałęzieniem Widłowego Żlebu[2] (zwanego inaczej Żlebem pod Widłę[3]). W kierunku północno-zachodnim opada początkowo mało stromy, piarżysty żleb, niżej przechodzący w stromy komin z zaklinowanymi blokami. Przez Niżnie Widłowe Siodło prowadzi jedna z łatwiejszych, nieznakowanych dróg na wierzchołek Młynarza[2].
↑Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: Geosystems Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8