Niszczyciele typu Benson – typ trzydziestu amerykańskich niszczycieli z okresu II wojny światowej, które weszły do służby w United States Navy w latach 1940-1943. Okręty zostały zaprojektowane jako ulepszona wersja niszczycieli typu Sims.
Główną nowością w konstrukcji niszczycieli tego typu w porównaniu z typem Sims stało się zastosowanie rozdzielonych naprzemiennie przedziałów dwóch kotłowni i dwóch maszynowni, w celu zwiększenia odporności na uszkodzenia bojowe[1]. Projekt został opracowany przez biuro stoczni Bethlehem Steel[1]. Okręty typu Benson nieznacznie różniły się od niszczycieli typu Gleaves, opracowanych przez biuro Gibbs&Cox, od których odróżniał je m.in. inny kształt kominów (o przekroju okrągłym)[1]. Ze względu na podobieństwo obu typów często określane są one jako typ Benson/Gleaves.
Trzy okręty typu Benson zostały zatopione w wyniku działań wojennych – USS "Laffey" oraz USS "Barton" zatonęły w listopadzie 1942 roku podczas bitwy o Guadalcanal, natomiast USS "Lansdale" został zatopiony w kwietniu 1944 roku przez samoloty Luftwaffe na Morzu Śródziemnym. Pozostałych dwadzieścia siedem niszczycieli zostało wycofanych ze służby w latach 1946-1951. Po wojnie dwa okręty trafiły do służby w Republice Chińskiej, a jeden we Włoszech, gdzie służyły do lat 70. XX wieku.
Okręty
Przypisy
Bibliografia
