Niszczyciele rakietowe typu Hobart

Niszczyciele rakietowe typu Hobart
Ilustracja
Kraj budowy

 Australia

Użytkownicy

 Royal Australian Navy

Stocznia

Australian Submarine Corporation

Wejście do służby

2017-2019

Zbudowane okręty

3[1]

Okręty w służbie

3

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna: 7000 t[1]

Długość

146,7 m[1]

Szerokość

18,6 m[1]

Zanurzenie

7,2 m[1]

Napęd

siłownia w układzie CODAG dwa silniki wysokoprężne, dwie turbiny gazowe[1]

Prędkość

28+ węzłów[1]

Zasięg

4500 nm[1] (8,300 km)

Załoga

~180 osób[1]

Uzbrojenie

• 48 wyrzutni Mk 41 VLS z pociskami przeciwlotniczymi RIM-66 lub RIM-162 Evolved Sea Sparrow oraz pociskami manewrującymi Tomahawk
• 8 wyrzutni z pociskami przeciwokrętowymi Harpoon
• 4 wyrzutnie Mk 32 dla torped MU90 Impact
• system artyleryjski Phalanx CIWS
• armata Mark 45(inne języki) 127 mm
• 2 karabiny Mark 38(inne języki) 25 mm

Wyposażenie lotnicze

1 helikopter Sikorsky SH-60 Seahawk

Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele rakietowe typu Hobart – typ niszczycieli Aegis (w nomenklaturze australijskiej: Air Warfare Destroyer – AWD, lub SEA 4000) Królewskiej Australijskiej Marynarki Wojennej. Nowy typ niszczyciela zastąpił fregaty rakietowe typu Adelaide, przejmując od nich zadania obrony obszaru powietrznego oraz walki przeciwpodwodnej. Trwają także obecnie rozważania nad wyposażeniem okrętów nowego typu w zdolność zwalczania pocisków balistycznych, opartą na amerykańskim systemie antybalistycznym Aegis BMD. Nowy typ niszczycieli oparty został na hiszpańskich konstrukcjach fregat typu Álvaro de Bazán (F100) z wyposażeniem w zakresie systemu Aegis dostarczanym przez amerykańskie koncerny Raytheon oraz Lockheed Martin. Ogółem wybudowano trzy jednostki tego typu: „Hobart”, który wszedł do służby w 2017 roku, „Brisbane” (2018) i „Sydney” (wodowany w 2018 roku).

W 2021 roku australijski premier Scott Morrison ogłosił, że Australia kupi amerykańskie taktyczne pociski manewrujące BGM-109 Tomahawk dla niszczycieli typu Hobart[2].

Okręty

  • HMAS Hobart (DDG 39) – wodowanie 23 maja 2015 roku[3], przyjęcie do służby 23 września 2017 roku[4].
  • HMAS Brisbane (DDG 41) – położenie stępki 3 lutego 2014 roku[5], wodowanie 15 grudnia 2016 roku[6], wejście do służby 27 października 2018 roku.
  • HMAS Sydney (DDG 42) – położenie stępki 19 listopada 2015 roku[7], wodowanie 19 maja 2018 roku[8], wejście do służby 28 lutego 2020 roku.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Destroyer, Guided Missile (DDG) - Royal Australian Navy
  2. ↑ Australia to pursue nuclear-powered submarines through new trilateral enhanced security partnership - Prime Minister of Australia, 2021
  3. ↑ Air Warfare Destroyer project: HMAS Hobart launched, SA Premier calls on Government to trust workers with next generation submarines. radioaustralia.net.au, 23 maja 2015. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  4. ↑ Łukasz Golowanow: HMAS Hobart przyjęty do służby. konflikty.pl, 25 września 2017. [dostęp 2017-09-25]. (pol.).
  5. ↑ Stępka pod kolejnego Hobarta. altair.com.pl, 3 lutego 2014. [dostęp 2017-09-25]. (pol.).
  6. ↑ Wodowanie HMAS Brisbane. altair.com.pl, 15 grudnia 2016. [dostęp 2017-09-25]. (pol.).
  7. ↑ Stępka pod ostatni AWD. altair.com.pl, 19 listopada 2015. [dostęp 2017-09-25]. (pol.).
  8. ↑ NUSHIP Sydney (V) | Royal Australian Navy - Royal Australian Navy

Bibliografia