Nikola Pašić, cyr. Никола Пашић (ur. 18 grudnia 1845 w Zaječarze, zm. 10 grudnia 1926 w Belgradzie) – serbski polityk, współtwórca Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, kilkakrotnie piastujący stanowisko premiera Serbii (aż do roku 1918).
Życiorys
Odbył studia inżynierskie w Belgradzie i Zurychu. W 1878 został po raz pierwszy wybrany do parlamentu serbskiego. W 1881 założył Partię Radykalną. W latach 1883–1889 przebywał na wygnaniu za działalność opozycyjną wobec króla Serbii Milana I Obrenowicia. Po powrocie do kraju wywierał decydujący wpływ na politykę serbską[2]. 1 grudnia 1918 roku, po podpisaniu paktu z słowiańskimi sąsiadami Serbii, doprowadził do powstania Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców (Królestwo SHS). Pašić reprezentował Królestwo SHS na pokojowej konferencji wersalskiej w 1919 roku. Polityka Pašicia nakierowana była na stworzenie słowiańskiego państwa w południowo-wschodniej Europie, z dominującą rolą narodu serbskiego. W latach 1921–1925 piastował stanowisko premiera Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców.
W 1922 został odznaczony Orderem Orła Białego[3].
Przypisy
- ↑ Dzieje świata. Chronologiczny przegląd ważniejszych wydarzeń, wyd. 1996, s. 298
- ↑ Jan Palmowski Słownik najnowszej historii świata 1900-2007, wyd. 2008, tom 4, s. 142
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 298.
Bibliografia
- C. Sforza, Fifty Years of War and Diplomacy in the Balkans: Pashtich and the Union of the Yugoslavs, Nowy Jork, 1940
- C. A. Macartney, Alan Palmer, Independent Eastern Europe, 1962
