Nikołaj Ozolin

Nikołaj Ozolin
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1906
Komarowo

Data śmierci

25 czerwca 2000

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa Europy
srebro Oslo 1946 skok o tyczce
Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru” Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Nikołaj Georgijewicz Ozolin (ros. Николай Георгиевич Озолин, ur. 2 listopada 1906 w Komarowie, zm. 25 czerwca 2000[1][2][3]) – radziecki lekkoatleta, specjalista skoku o tyczce, medalista mistrzostw Europy z 1946, później profesor nauk pedagogicznych, trener.

Był czołowym tyczkarzem Europy w latach 30. XX wieku. W latach 1937–1939 trzykrotnie poprawiał najlepszy wynik w Europie (Związek Radziecki nie należał wówczas do IAAF i wyniki zawodników radzieckich nie były uznawane za rekordy świata ani Europy), do rezultatu 4,30 m osiągniętego 31 lipca 1939 w Moskwie[4].

Zdobył srebrny medal na mistrzostwach Europy w 1946 w Oslo, przegrywając jedynie z reprezentantem Szwecji Allanem Lindbergiem, a wyprzedzając Jana Béma z Czechosłowacji[5].

Dwanaście razy był mistrzem ZSRR w skoku o tyczce w latach 1928, 1934, 1938–1940, 1943, 1944 i 1946–1950, a także wicemistrzem w 1931 i 1935 oraz brązowym medalistą w 1927, 1936 i 1937. Był również wicemistrzem ZSRR w trójskoku w 1927 i brązowym medalistą w skoku w dal w 1931[6].

Dziesięć razy rekord ZSRR do wspomnianego wyniku 4,30 m[7].

Był również mistrzem ZSRR w skokach narciarskich w 1935.

W 1937 otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener, a także wykładowca teorii i metodyki sportu. Był redaktorem podstawowego podręcznika lekkiej atletyki w ZSRR. Uzyskał stopień doktora nauk pedagogicznych w 1972[3].

Otrzymał Order Lenina (1957), Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1954), Order „Znak Honoru” (1937), tytuł Zasłużony Działacz Nauki RFSRR[2].

Pochowany na Cmentarzu Wostriakowskim w Moskwie[8].

Przypisy

  1. ↑ ОЗОЛИН Николай Георгиевич [online], infosport.ru [dostęp 2019-01-19] (ros.).
  2. ↑ a b Николай Озолин Nikolay Ozolin [online], peoples.ru [dostęp 2019-01-19] (ros.).
  3. ↑ a b Значение ОЗОЛИН НИКОЛАЙ ГЕОРГИЕВИЧ в Большой советской энциклопедии, БСЭ [online], slovar.cc [dostęp 2019-01-19] (ros.).
  4. ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 364.
  5. ↑ Berlin 2018 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 494 [dostęp 2019-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. ↑ B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 2: О–Я. Moskwa: Человек, 2013, s. 26-27. ISBN 978-5-904885-81-6. (ros.).
  7. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 109. (ang.).
  8. ↑ Озолин Николай Георгиевич [online], European Athletics [dostęp 2019-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-22] (ros.).