Nico Thomas
Data i miejsce urodzenia
|
10 czerwca 1966 Ambon
|
Obywatelstwo
|
Indonezja
|
Styl walki
|
leworęczny
|
Kategoria wagowa
|
słomkowa
|
Bilans walk zawodowych
|
Liczba walk
|
58
|
Zwycięstwa
|
29
|
Przez nokauty
|
18
|
Porażki
|
23
|
Remisy
|
6
|
Nicholas Thomas (ur. 10 czerwca 1966 r. w Ambon) – indonezyjski bokser, były mistrz świata IBF w kategorii słomkowej.
Młodość / kariera amatorska
Nico Thomas urodził się 10 czerwca 1966 r. w indonezyjskim mieście Ambon. Jest jednym z 16 dzieci Julianusa Thomasa i Heleny Thomas. W młodości był szkolony przez swojego starszego brata, Charlesa Thomasa, który był w czasach amatorskich mistrzem Indonezji. Jako amator był w 1985 r. srebrnym medalistą igrzysk południowo-wschodniej Azji w wadze do 45. kilogramów[1].
Kariera zawodowa
Jako zawodowiec zadebiutował 3 listopada 1986 r., pokonując na punkty Kida Manguniego. Do końca 1988 r. stoczył jeszcze 13 walk, z których 6 wygrał, 6 przegrał i 1 zremisował. W tym czasie jego przeciwnikami byli m.in. przyszły mistrz świata WBC w wadze słomkowej, Napa Kiatwanchai i były mistrz świata IBF, Lee Kyung-yung[2]. Thomas przegrał obie walki, a 26 października 1988 r. zdobył mistrzostwo Indonezji w wadze słomkowej, pokonując Nanę Suhanę.
24 marca 1989 r. zmierzył się z Tajem Samuthem Sithnaruepolem, a stawką walki było mistrzostwo świata IBF w wadze słomkowej. Walka odbyła się w Dżakarcie, a po 12. rundach został ogłoszony remis, przy czym Sithnaruepol obronił tytuł. 17 czerwca doszło do rewanżu. Pojedynek również odbył się w Dżakarcie, a jednogłośnie na punkty (115-111, 119-108, 115-111) zwyciężył Thomas, zostając drugim w historii indonezyjskim mistrzem świata. 21 września przystąpił do pierwszej obrony mistrzostwa, mając za rywala niepokonanego Erica Chaveza. Thomas utracił tytuł, przegrywając przez nokaut w 5. rundzie. Do czasu zakończenia walki, Thomas prowadził na kartach punktowych (39-37, 38-37, 37-39).
Po utracie tytułu, Thomas w 1990 r. stoczył 2 pojedynki, które przegrał. 16 marca pokonał go przez poddanie w 7. rundzie, Filipińczyk Domingo Lucas, a 29 marca przegrał przez nokaut w 2. rundzie z Alą Villamorem[3]. Po wygraniu 3 kolejnych pojedynków, Thomas otrzymał kolejną szansę walki o mistrzostwo świata w wadze słomkowej. 14 marca 1993 r. zmierzył się z Tajem Ratanapolem Sor Vorapinem. Vorapin zwyciężył przez nokaut w 7. rundzie, broniąc tytuł po raz pierwszy. Po porażce w walce o tytuł mistrzowski, Thomas stoczył jeszcze kilkadziesiąt pojedynków, zdobywając m.in. mistrzostwo Indonezji i pas OPBF. Ostatnią walkę stoczył 15 kwietnia 2006 r., przegrywając w 1. rundzie przez nokaut z Japończykiem Yasutaką Kurokim. Po zakończeniu kariery osiadł w Dżakarcie, gdzie również jest trenerem boksu.
- Lee Kyung-young (1987–1987, IBF)
- Hiroki Ioka (1987–1988, WBC)
- Leo Gamez (1988–1989, WBA)
- Samuth Sithnaruepol (1988–1989, IBF)
- Napa Kiatwanchai (1988–1989, WBC)
- Kim Bong-jun (1989–1991, WBA)
- Nico Thomas (1989, IBF)
- Rafael Torres (1989–1991, WBO)
- Eric Chavez (1989–1990, IBF)
- Choi Jum-hwan (1989–1990, WBC)
- Hideyuki Ōhashi (1990, WBC)
- Fahlan Sakkreerin (1990–1992, IBF)
- Ricardo López (1990–1997, WBC)
- Choi Hi-yong (1991–1992, WBA)
- Manny Melchor (1992, IBF)
- Hideyuki Ōhashi (1992–1993, WBA)
- Ratanapol Sor Vorapin (1992–1997, IBF)
- Chana Porpaoin (1993–1995, WBA)
- Paul Weir (1993-1993, WBO)
- Alex Sánchez (1993–1997, WBO)
- Rosendo Álvarez (1995–1998, WBA)
- Ricardo López (1997-1997, WBC i WBO)
- Ricardo López (1997–1998, WBC)
- Eric Jamili (1997–1998, WBO)
- Zolani Petelo (1997–2001, IBF)
- Kermin Guardia (1998–2001, WBO)
- Ricardo López (1998–1999, WBA i WBC)
- Wandee Singwancha (1999–2000, WBC)
- Noel Arambulet (1999–2000, WBA)
- José Antonio Aguirre (2000–2004, WBC)
- Jomarie Gamboa (2000, WBA)
- Keitarō Hoshino (2000–2001, WBA)
- Chana Porpaoin (2001, WBA)
- Roberto Leyva (2001–2002, IBF)
- Yutaka Niida (2001, WBA)
- Keitarō Hoshino (2002, WBA)
- Jorge Mata (2002–2003, WBO)
- Noel Arambulet (2002–2004, WBA)
- Miguel Barrera (2002–2003, IBF)
- Eduardo Ray Márquez (2003, WBO)
- Iván Calderón (2003-2007, WBO)
- Edgar Cardenas (2003, IBF)
- Daniel Reyes (2003–2004, IBF)
- Eagle Den Junlaphan (2004, WBC)
- Yutaka Niida (2004–2008, WBA)
- Muhammad Rachman (2004–2007, IBF)
- Isaac Bustos (2004–2005, WBC)
- Katsunari Takayama (2005, WBC)
- Eagle Den Junlaphan (2005–2007, WBC)
- Florante Condes (2007–2008, IBF)
- Donnie Nietes (2007-2011, WBO)
- Oleydong Sithsamerchai (2007–2011, WBC)
- Raúl García (2008–2010, IBF)
- Román González (2008–2010, WBA)
- Nkosinathi Joyi (2010–2012, IBF)
- Kwanthai Sithmorseng (2010–2011, WBA)
- Kazuto Ioka (2011–2012, WBC)
- Muhammad Rachman (2011, WBA)
- Raúl García (2011, WBO)
- Pornsawan Porpramook (2011, WBA)
- Moisés Fuentes (od 2011, WBO)
- Akira Yaegashi (2011–2012, WBA)
- Kazuto Ioka (2012-2012, WBC i WBA)
- Kazuto Ioka (2012-2012, WBA)
- Mario Rodríguez (2012–2013, IBF)
- Xiong Zhaozhong (2012-2014, WBC)
- Ryō Miyazaki (2012-2014, WBA)
- Katsunari Takayama (2013–2014, IBF)
- Merlito Sabillo (2013–2014, WBO)
- Oswaldo Novoa (2014, WBC)
- Hekkie Budler (2014–2016, WBA)
- Francisco Rodríguez Jr. (2014-2014, WBO)
- Francisco Rodríguez Jr. (2014-2014, IBF)
- Chayaphon Moonsri (2014-2020, WBC)
- Katsunari Takayama (2014–2015, IBF & WBO)
- Katsunari Takayama (2015, IBF)
- Kōsei Tanaka (2015–2016, WBO)
- José Argumedo (od 2015, IBF)
- Byron Rojas (2016, WBA)
- Thammanoon Niyomtrong (od 2016, WBA)
- Katsunari Takayama (od 2016, WBO)
- Panya Padabsri (od 2020, WBC)
|
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
|