Nicholas Biddle (ur. 8 stycznia 1786 w Filadelfii, zm. 27 lutego 1844 tamże) – amerykański finansista i polityk.
Życiorys
Urodził się 8 stycznia 1786 roku w Filadelfii, jako syn Charlesa Biddle’a[1]. Jego przodkiem był William Penn[1]. Nauki pobierał w rodzinnym mieście, a następnie studiował na Uniwersytecie Pensylwanii[1]. Pracował jako dziennikarz w gazecie The Port Folio, a później jako sekretarz Jamesa Monroego, który przebywał na misji dyplomatycznej w Wielkiej Brytanii[2]. Po powrocie zajął się praktykowaniem prawa, a w 1814 roku napisał książkę opisującą ekspedycję Lewisa i Clarka[2]. W drugiej dekadzie XIX wieku zasiadał w legislaturze stanowej Pensylwanii i był współautorem stanowego weta wobec ustaleń konwencji w Hartford, dotyczących poprawki do Konstytucji, ograniczającej władzę Kongresu[2]. W 1819 roku prezydent Monroe zlecił mu sporządzenie streszczenia zagranicznych przepisów dotyczących handlu z USA, a trzy lata później powołał go na prezesa Drugiego Banku Stanów Zjednoczonych[2].
Biddle firmował politykę ograniczającą podaż kredytów dla banków stanowych, ustabilizował rynek inwestycji, a także regulował podaż pieniądza i zabezpieczał depozyty rządowe[2]. W 1832 roku bank centralny stał się obiektem ataków Andrew Jacksona i Partii Demokratycznej[2]. Biddle’a popierała grupa polityków, formująca Partię Wigów[2]. Gdy w 1836 roku licencja banku wygasła, został on przekształcony w prywatny bank Pensylwanii, którego Biddle pozostał prezesem[2]. Przeszedł na emeryturę w 1839, a dwa lata później instytucja zbankrutowała[2]. Był jednym ze współzałożycieli Girard College[1]. Zmarł 27 lutego 1844 w Filadelfii[1].
Jednym z jego synów był Charles John Biddle[1].
Przypisy
