Po 1945 w utworzonym tutaj kibucu Niccanim osiedlili się ocaleni z Holocaustu imigranci z Polski i Rumunii. Na początku wojny o niepodległość z kibucu ewakuowano wszystkie kobiety i dzieci. 7 czerwca1948 kibuc został zaatakowany i po ciężkiej walce zdobyty przez wojska egipskie. W bitwie o Niccanim zginęło 33 żydowskich obrońców[1]. Egipcjanie całkowicie zniszczyli kibuc, który został odzyskany przez Izraelczyków w listopadzie. Jeszcze w 1949 utworzono wioskę młodzieżową Niccanim (w 1990 została przekształcona w wieś Niccan)[1].
W 1951 w miejscu położonym 3 km na południe od swojego pierwotnego położenia założono współczesny kibuc Niccanim[2].
Po ewakuacji żydowskich osiedli ze Strefy Gazy w 2005 zamieszkało tutaj wielu mieszkańców z ewakuowanego osiedla Gusz Katif. Zamieszkali oni w 750 wybudowanych tymczasowych domach. Osiedle to zostało nazwane Niccan B lub Niccan 2. W 2007 przekształciło się ono w osobną wioskę[3]. Budowie tego nowego osiedla sprzeciwiały się organizacje ekologiczne, które obawiały się naruszenia delikatnego ekosystemu nadmorskich wydm[4].
Edukacja, kultura i sport
W wiosce znajduje się szkoła podstawowa, ośrodek kultury oraz boisko do piłki nożnej.
Gospodarka
Gospodarka wioski opiera się na rolnictwie i sadownictwie.
↑ abcWomen of Valor Center - Nitzanim. [w:] The Society for Preservation of Israel Heritage Sites [on-line]. [dostęp 2008-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 października 2007)]. (ang.).
↑Nitzanim Beach. [w:] Gems in Israel [on-line]. [dostęp 2008-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 czerwca 2016)]. (ang.).
