New American Epic Poem on the Discovery of America by Christopher Columbus
Sebastiano del Piombo, Portret Krzysztofa Kolumba
New American Epic Poem on the Discovery of America by Christopher Columbus – poemat epicki opublikowany w 1868. Jego autorem był M.D.C. Luby, były profesor języków starożytnych i współczesnych na Uniwersytecie Notre Dame w Indianie. Utwór ukazał się nakładem wydawnictwa Daily Minnesota Volksblatt Print w Saint Paul. Poeta zadedykował go swojemu przyjacielowi, wielebnemu J.C. Carrierowi. Poemat jest jednym z wielu dzieł o odkryciu Ameryki przez Krzysztofa Kolumba[1]. Utwór został napisany wierszem białym (blank verse), czyli nierymowanym pentametrem jambicznym[2][3].
That spirit high which understood the wealth Across the main, that thirsting soul for fame, Which heaven's light had taught, the impious act Of powerful monarchs to the benefactor of Mankind, the sad distress of that true mind, When object it could not attain; those small, But yet discouraging unforeseen things, Which as nought to th' Almighty did appear, A sovereign, found both just and wise, who loved Much more than hoarded treasure or the pomp Of kings, the untaught law of charity, A little bark most like a bird that swims The boundless deep;
