Neuroanatomia

Neuroanatomia – gałąź anatomii zajmująca się budową obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego u człowieka i zwierząt. Równocześnie, stanowi jedną z najstarszych gałęzi neurobiologii.

W jej obrębie wyróżnia się między innymi neuroanatomię strukturalną, badającą wyłącznie wzajemne stosunki struktur neuroanatomicznych, i neuroanatomię czynnościową, badającą współdziałanie określonych struktur podczas określonych procesów. Czynność i budowa są jednak w neuroanatomii tak blisko powiązane, że w zasadzie nie rozpatruje się ich nigdy oddzielnie[1].

W badaniach fizjologii ośrodkowego układu nerwowego wyróżnia się cztery główne podejścia[2]:

  1. porównawcze, w którym wnioski wyciągane są z neuroanatomicznych badań porównawczych różnych gatunków zwierząt,
  2. rozwojowe, w którym przedmiotem badania jest rozwój układu nerwowego u prawidłowo rozwijającego się osobnika,
  3. cytoarchitektoniczne, polegające na badaniach wielkości, kształtu, budowy i rozmieszczenia komórek nerwowych w określonych strukturach mózgowia i rdzenia kręgowego,
  4. biochemiczne, opierające się na badaniu przekaźnictwa neurochemicznego.

Przypisy

  1. ↑ John H. (John Harry) Martin: Neuroanatomy: text and atlas. New York, N.Y.: McGraw-Hill, 2003, s. 3. ISBN 0-07-138183-X.
  2. ↑ Bryan. Kolb, Ian Q. Whishaw: Fundamentals of human neuropsychology. New York, NY: Worth Publishers, 2009. ISBN 0-7167-9586-8.


Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.