"Naturalne" odnowienie lasu – odnowienie lasu powstające w miejscu dotychczasowego, usuniętego lasu, wykorzystujące głównie siły natury. W lasach o charakterze pierwotnym odnowienie naturalne przebiega żywiołowo, a nowe pokolenie wzrasta pod osłoną drzewostanu macierzystego lub na otwartej przestrzeni, powstałej na skutek wiatrów (wiatrołomy) i innych naturalnych czynników niszczących. W lasach gospodarczych, również może dojść do samosiewu jednak człowiek może wcześniej (przed wysiewem) zastosować odpowiednie zabiegi techniczne, np. przygotować glebę.
Według przyrodników zajmujących się ekologią biocenoz leśnych w tym części leśników jakakolwiek ingerencja człowieka bezpośrednio przed czy w trakcie odnowienia wyklucza nazywanie takiego odnowienia naturalnym. Uzasadniają to znaczeniem słowa "naturalny" w kontekście niezakłóconych antropogenicznie, a co za tym idzie naturalnych procesów podlegających prawom sukcesji ekologicznej prowadzących do samoregulacji struktur ekosystemu lasu.
Zalety odnowienia "naturalnego"
niski koszt odnowienia i mała pracochłonność, pod warunkiem, że został optymalnie wykorzystany termin roku nasiennego i nie zachodzi potrzeba tzw. poprawek,
zachowanie ciągłości drzewostanu, co zgodnie z ustawą o lasach[1] jest obowiązkiem właściciela lasu,
możliwość wcześniejszego osiągnięcia zwarcia i odpowiedniej budowy piętrowej.
Wady odnowienia "naturalnego"
nierównomierność wysiewu, która może pojawić się przy złej udatności wschodów, przy małej ilości wysianych nasion, podczas kilku następujących po sobie latach nasiennych (prowadząc do nierównomierności wysokości),
uzależnienie od lat nasiennych,
uzależnienie od warunków środowiskowych,
duży koszt utrzymania młodego pokolenia w późniejszym okresie, związany z zabiegami pielęgnacyjnymi (czyszczenia),
