Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy, NSKK (od niem.Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps[1]) – organizacja paramilitarna podlegająca NSDAP, która działała na terenie Niemiec w okresie III Rzeszy w latach 1931–1945. W latach 1934–1942 jej dowódcą był Adolf Hühnlein.
Historia
Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy był najmniejszą organizacją NSDAP i został stworzony w roku 1931 jako zmotoryzowane oddziały Sturmabteilung (SA). W 1934 roku do organizacji należało w przybliżeniu 10 000 członków. Wtedy wyodrębniono ją z SA – stała się organizacją niezależną, co prawdopodobnie zapobiegło jej zlikwidowaniu, gdyż w czasie czerwcowych czystek partyjnych i wymordowaniu dowództwa SA (w czasie tzw. nocy długich noży) rola SA drastycznie zmalała na rzecz SS.
Działalność
Organizacja zajmowała się przede wszystkim podstawowym szkoleniem i edukowaniem poborowych kierowanych do jednostek pancernych i zmotoryzowanych. Byli oni głównie przygotowywani do obsługi i utrzymywania wysokiego stanu technicznego motocykli oraz samochodów.
Organizowano również kompanie samochodowe, zapewniające transport między innymi jednostkom Ordnungspolizei.
W listopadzie 1939 na terenie Generalnego Gubernatorstwa pod dowództwem Obergruppenführera Hermanna Höfle, pełniło służbę 12 kompanii NSKK w następujących miejscowościach: Kraków, Warszawa, Lublin, Kielce, Częstochowa. Poza tym w Krakowie stacjonowała zmotoryzowana kompania kurierska. We wrześniu 1940 stacjonowało 14 kompanii pełniąc zadania: pomocniczej policji drogowej, służby kurierskiej oraz honorowej eskorty Generalnego Gubernatora. Od tego momentu nastąpiło wycofywanie tej formacji z Generalnego Gubernatorstwa. W Krakowie zmotoryzowana kompania kurierska w sile 90 ludzi była niepotrzebna bo odbudowano już kolej i pocztę do celów komunikacji, a koszt jej stacjonowania wynosił 1 mln zł. Frank zaplanował przejąć na swój budżet 30 ludzi wraz z jej dowództwem. Powstała NSKK-Kompanie „Generalgouverneur” - oddział zmotoryzowany eskorty generalnego gubernatora pod dowództwem NSKK-Sturmbannführera Diedericha. Używana była w służbie na Wawelu, w Krzeszowicach i w warszawskim Belwederze oraz patrolowała ruch na drodze Kraków – Trzebinia. Dodatkowo przy przejazdach samochodu Hansa Franka stanowiła jego motocyklową eskortę honorową[2][3].
