Narathu (birm. နရသူ (ပင်းယ) /nəɹəθù/; 1333–1364?) – przedostatni król Królestwa Pinya w latach 1359–1364.
Jako trzeci syn króla Kyawswy I wstąpił na tron po swoim bracie królu Kyawswie II w grudniu 1359 roku, w czasie gdy zaczęły nasilać się najazdy Szanów z północy[2]. Celem tych najazdów było zarówno jego królestwo, jak i rywalizujące z nim Królestwo Sikongu znajdujące się po drugiej stronie rzeki Irawadi[3].
W roku 1364 król Narathu opracował plan pokonania rywalizującego z jego królestwem Sikongu oraz nieznośnych szańskich najeźdźców z północy. Zawiązał on sojusz z saopha z Mogaung, aby wspólnie zaatakować Sikong. Kiedy jednak siły Mogaung zaatakowały Sikong, armie Pinya biernie obserwowały sytuację z drugiego brzegu rzeki. Ale pechowo dla Narathu, jego plan spalił na panewce. Siły Mogaung zdobyły Sikong samodzielnie, a następnie, mszcząc się za zdradę Narathu, obróciły swój atak przeciwko Pinya. Wojska Szanów przeprawiły się przez rzekę, zdobyły miasto Pinya[4]. Narathu został pojmany i doprowadzony do Mogaung jako jeniec. Jest on znany w historii birmańskiej pod przydomkiem Maw-Pa Min (မောပါမင်း /mɔ́ pà mɪ́ɴ/; pol. Król zabrany do kraju Maw (Szan))[1].
Chociaż po swoich najazdach Szanowie nie okupowali środkowej Birmy, pozostawiły one ten region w opłakanym stanie. Najstarszy brat Narathu, Uzana II objął po nim tron Pinya, ale utrzymał się na nim tylko trzy miesiące.
Przypisy
- ↑ a b Hmannan Vol. 1 2003: 385.
- ↑ Than Tun 1959: 124.
- ↑ Lieberman 2003: 119–121.
- ↑ Htin Aung 1967: 78.
Bibliografia
- Maung Htin Aung: A History of Burma. New York and London: Cambridge University Press, 1967. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Victor B. Lieberman: Strange Parallels: Southeast Asia in Global Context, c. 800–1830, t. 1, Integration on the Mainland. Cambridge University Press, 2003. ISBN 978-0-521-80496-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Królewska Komisja Historyczna Birmy: Hmannan Yazawin. Wyd. 2003. T. 1–3. Yangon: Ministry of Information, Myanmar, 1832. (birm.). Brak numerów stron w książce
- ThanT. Tun ThanT., History of Burma: A.D. 1300–1400, t. XLII, grudzień 1959 (ang.). Brak numerów stron w książce
