Nakrycie (nakrycie rzutowe) – funkcja ciągła z przestrzeni topologicznej do przestrzeni topologicznej taka że każdy punkt w ma otoczenie otwarte równomiernie pokryte na skutek działania funkcji (precyzyjna definicja jest podana niżej).
Przestrzeń nazywa się przestrzenią nakrywającą.
Przestrzeń nazywa się przestrzenią bazową (bazą).
Nakryciem uniwersalnym nazywamy nakrycie, którego przestrzeń nakrywająca jest jednospójna.
jest nakryciem, w którym każdy punkt ma włókno nieskończone[2]. Odwzorowanie jest nakryciem uniwersalnym, gdyż przestrzeń pokrywająca – zbiór liczb rzeczywistych – jest jednospójna.
Przypisy
↑ abKlaus Jänich: Topologia. Warszawa: PWN, 1991, s. 136–137.