Nagroda im. Ireny i Franciszka Skowyrów (zwana "Lubelskim Noblem") – nagroda przyznawania za prace naukowe związane ze środowiskiem KUL oraz badania polonijne (historia, filozofia, kultura i teologia) przez Instytut Badań Polonijnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Nagradzane są prace prezentujące m.in. wkład kościoła i duchowieństwa w rozwój kultury narodowej, walkę o wolność i niepodległość Polski, sprawiedliwość społeczną i prawa człowieka.
Inicjatorem idei nagrody był prof. dr hab. Czesław Bloch (ur. 1 listopada 1927 r., zm. 3 kwietnia 2000 r.) przez długi okres związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim[1]. Została ona ufundowana przez działaczy polonijnych w Stanach Zjednoczonych Irenę[2] i Franciszka[3] Skowyrów w 1980 r. Po raz pierwszy przyznano ją w 1981 r.
Nagroda wręczana jest corocznie w maju w Trybunale Koronnym w Lublinie przez rektora KUL.
Do tej pory wyróżniono naukowców z KUL i UMCS, jak również reprezentantów środowisk akademickich z Gdańska, Poznania, Warszawy, Wrocławia, Londynu, Paryża czy Rzymu.
Do 1997 r. wyłoniono 34 laureatów[4], a do 2002 r. - 60 osób.
Laudacje laureatów Nagrody im. Ireny i Franciszka Skowyrów zawarte są w publikacji Edwarda Walewandra pt. "Człowiek i książka"[5].
Laureaci
Nagrodę otrzymali m.in.:
Przypisy