N,N,N-Trimetyloglicyna

N,N,N-Trimetyloglicyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C5H11NO2

Masa molowa

117,15 g/mol

Wygląd

ciało stałe o słodkim smaku z metalicznym posmakiem, chlorowodorek betainy ma kwaśny smak

Identyfikacja
Numer CAS

107-43-7

PubChem

247

DrugBank

DB06756

Podobne związki
Podobne związki

glicyna, cholina, sarkozyna

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

N,N,N-Trimetyloglicyna, TMG, betaina, (CH
3
)
3
N+
CH
2
CO
2
organiczny związek chemiczny z grupy betain, pochodna aminokwasu glicyny. Wykryta została po raz pierwszy w burakach cukrowych Beta vulgaris w XIX w. (stąd nazwa betaina). Z czasem określenie betainy rozszerzyło swoje znaczenie na całą klasę związków tego typu[3], a samą trimetyloglicynę wyróżnia się nazwą betaina glicynowa. Jest produktem ubocznym przemysłu cukrowniczego. Izoluje się ją za pomocą krystalizacji w formie chlorowodorku.

Struktura i reakcje

Trimetyloglicyna jest czwartorzędową solą amoniową występującą jako jon obojnaczy (zwitterjon)[3], czyli związek posiadający jednocześnie fragment anionowy oraz kationowy, w szerokim zakresie pH. Mocne kwasy (np. HCl, HNO
3
, H
2
SO
4
, HBF
4
) przekształcają TMG w odpowiednie sole, np. reakcja z HCl daje chlorowodorek betainy[4]:

(CH
3
)
3
N+
CH
2
CO
2
+ HCl [(CH
3
)
3
N+
CH
2
COOH]Cl

Stała dysocjacji formy sprotonowanej (CH
3
)
3
N+
CH
2
COOH
, wynosi 0,02 (pKa = 1,68)[1].

Otrzymywanie

Betainę otrzymuje się z produktów spożywczych w formie właściwej betainy lub pokrewnego związku, choliny ([HOCH
2
CH
2
N+
(CH
3
)
3
]X
). Szczególnie wysoką zawartość betainy bądź choliny mają pszenica, szpinak, buraki cukrowe, a także skorupiaki.

Fizjologia

Betaina ma trzy poznane funkcje fizjologiczne u ssaków:

Cholina jest przekształcana w betainę w wątrobie i nerkach w dwuetapowym procesie enzymatycznym. W pierwszym etapie reszta alkoholowa choliny utleniana jest do aldehydu przez mitochondrialną oksydazę cholinową (dehydrogenazę cholinową, EC 1.1.99.1). Aldehyd betainowy utleniany jest następnie do betainy w mitochondriach lub cytoplazmie przez dehydrogenazę aldehydu betainowego (EC 1.1.1.8).

Zastosowania

Medycyna

Betaina stosowana jest w leczeniu wysokiego poziomu homocysteiny (hiperhomocysteinemii)[6]. Chlorowodorek betainy stosowany jest jako środek wspomagający trawienie, szczególnie skuteczny u osób z niedostatecznym wytwarzaniem kwasu solnego w żołądku.

Hodowla zwierząt

W kombinacji z lizyną zużywana jest w ilościach tonowych jako dodatek do paszy zwierząt rzeźnych, przyspieszający przyrost masy mięśni. W hodowlach łososi stosowana jest jako środek obniżający ciśnienie osmotyczne komórek podczas przenoszenia zwierząt z wody słodkiej do słonej.

Biologia molekularna

Betaina stosowana jest jako związek wspomagający w reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) i innych reakcjach opartych na polimeryzacji DNA, np. sekwencjonowaniu DNA. Jest to związek izostabilizujący, wyrównujący temperatury topnienia DNA wynikające z różnej trwałości par GC i AT[7].

Suplementacja sportowa

Betaina jest wykorzystywana jako suplement zapobiegający odwodnieniu podczas długich treningów. Stosuje się ją w sportach wytrzymałościowych i siłowych, jako komponent odżywek przedtreningowych[8][niewiarygodne źródło?].

Przypisy

  1. a b Edwin Chrystiuk i inni, Rate and equilibrium studies of the reaction of oxyanions with 2-phenyloxazol-5(4H)-one, „Journal of the Chemical Society, Perkin Transactions 2” (1), 1986, s. 163, DOI10.1039/p29860000163 (ang.).
  2. a b Betaine [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 27 kwietnia 2022, numer katalogowy: 61962 [dostęp 2022-12-14]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. a b betaines, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.B00637, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  4. Cinzia Chiappe, Sunita Rajamani, Felicia D’Andrea, A dramatic effect of the ionic liquid structure in esterification reactions in protic ionic media, „Green Chemistry”, 15 (1), 2013, s. 137–143, DOI10.1039/C2GC35941C (ang.).
  5. J.A. Muntz, The inability of choline to transfer a methyl group directly to homocysteine for methionine formation, „Journal of Biological Chemistry”, 182 (2), 1950, s. 489–499, DOI10.1016/S0021-9258(18)56483-8 (ang.).
  6. Pål I. Holm i inni, Betaine and folate status as cooperative determinants of plasma homocysteine in humans, „Arteriosclerosis, Thrombosis, and Vascular Biology”, 25 (2), 2005, s. 379–385, DOI10.1161/01.ATV.0000151283.33976.e6, PMID15550695 (ang.).
  7. W.A. Rees i inni, Betaine can eliminate the base pair composition dependence of DNA melting, „Biochemistry”, 32 (1), 1993, s. 137–144, DOI10.1021/bi00052a019, PMID8418834 (ang.).
  8. Betaina – co to jest, co daje i jak ją stosować? [online], e-figura.pl, 30 maja 2022 [dostęp 2022-06-02].

Linki zewnętrzne