Budowę młyna parowego rozpoczęto w 1917. W 1926 ukończono budowę, zainstalowano maszyny i uruchomiono produkcję[1]. W okresie II wojny światowej był czynny i działał pod zarządem niemieckim – w tym okresie został zelektryfikowany. W 1946 podjął pracę jako młyn elektryczny, a w 1951 został upaństwowiony. Pozostawał pod nadzorem państwowym do schyłku PRL. Po 1989 został sprzedany prywatnemu inwestorowi. W latach 1993–1997 dokonano rozbudowy i modernizacji młyna w Szadku, w efekcie czego stał się najnowocześniejszym i dysponującym największą mocą przemiałową młynem w regionie. W tym okresie wypromowana została marka „Mąka Szadkowska”[2]. W 1995 młyn składał się z trzech części: budynku trzykondygnacyjnego (produkcyjnego) oraz dwóch mniejszych, przeznaczonych na garaże i biura. Produkował wówczas ok. 4 tys. ton mąki rocznie[1].
Charakterystyka
Młyn według stanu z 2024 jest czynny i stanowi własność spółki Młyn Łaszkiewicz[3]. Oferuje produkty dla klientów detalicznych (mąkę pszenną, mąkę krupczatkę i kaszę mannę), a także mąkę przemysłową (piekarniczą i makaronową) i otręby (pszenne i żytnie)[4]. Przedsiębiorstwo prowadzi również skup zboża w województwie łódzkim[5].
Przypisy
↑ abcTadeuszT.MarszałTadeuszT., Szadek : monografia miasta, Szadek: Zarząd Miasta i Gminy Szadek, 1995, s. 81-82, ISBN 83-903786-0-4.
↑RadosławR.KucharskiRadosławR., MariuszM.LamprechtMariuszM., Rozwój młynarstwa w regionie szadkowskim w XX w. i jego obraz współczesny, „Biuletyn Szadkowski” (T. 6), 2006, s. 127-152.