Mosze Szklar, także Mojsze Szklar, właśc. Szklarek (ur. 1920 w Warszawie, zm. 2014 w Los Angeles) – polsko-żydowski poeta i dziennikarz piszący w jidysz.

Urodził się w 1920 roku w Warszawie. Uczył się w chederze, następnie uczęszczał na kursy literatury i psychologii, jednocześnie utrzymując się jako włókniarz. Podczas II wojny światowej pracował w ciężkim przemyśle w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Po wojnie powrócił do Polski, gdzie zaczął pracować w redakcjach periodyków żydowskich. Został sekretarzem „Fołks Sztyme”, należał do redakcji „Jidisze Szriftn”, pisał także dla czasopism wydawanych w ZSRR, Izraelu i Stanach Zjednoczonych^[1].

Po raz pierwszy wiersze Szklara ukazały się w 1947 roku na łamach „Ojfgang”^[1]. Podobnie jak Kalman Segal, początkowo pisał w duchu socrealizmu, tworząc m.in. panegiryki na cześć Stalina^[2], choć w utworach obu pisarzy pojawiały się wątki żydowskie, co wyróżniało je na tle innych prac tego okresu^[3]. W 1951 roku ukazał się pierwszy tomik Szklara, Ruinen un rusztowanies^[1]. Z czasem coraz więcej jego utworów zaczęło skupiać się na tematyce w żydowskiej, pojawiły się także znaczące treści na temat Zagłady, którym poświęcał kolejne cykle w tomikach wydawanych po 1956 roku^[4]. W tomie Bleterfal z 1959 widać próbę zmierzenia się z prawdziwym obliczem Związku Radzieckiego^[5]. W utworach z tego okresu pojawia się częsty motyw poczucia straty i niepewności^[6]. W wierszach Szklara znalazł się także wątek poczucia przynależności do dwóch kultur: polskiej i jidysz^[7].

W 1968 roku Szklar wyjechał do Stanów Zjednoczonych^[1]. Wraz z takimi postaciami, jak Dawid Sfard, Kalman Segal czy Lili Berger, należał do ostatniej fali emigracyjnej pisarzy w Polsce tworzących w jidysz^[8]. Działał w diasporze żydowskiej w Los Angeles, przez dwie dekady należał do redakcji czasopisma „Heszbn” poświęconego literaturze w jidysz^[9]. Kolejne zbiory poezji publikował w Tel Awiwie. Jego twórczość została wyróżniona licznymi nagrodami w Stanach Zjednoczonych i Izraelu^[1].

Zmarł w 2014 roku^[10] w Los Angeles^[11].

W polskim tłumaczeniu ukazał się wybór poezji Szklara pt. Słowa moje, pieśni moje w tłumaczeniu Arnolda Słuckiego i Romana Pytla (2008)^[12] oraz proza Gdy ziemia płonęła w przekładzie Magdaleny Ruty (2020)^[13].

• Ruinen un rusztowanies, 1951
• Tegleche mi, 1954
• Bleterfal, 1959
• Poszete werter, 1962
• Farszpetikter friling, 1966
• In dimjen farziglt, 1975
• In cwiszn grin, 1981
• Lid un lebn, 1988
• Moln di amoln, 1997^[1]

• Magdalena Ruta. Yiddish Literature and Communism in Post-War Poland: The Poetry of Kalman Segal, Moshe Shklar, and Paltiel Tsibulski. „Iggud. Selected Essays in Jewish Studies”. 3, 2005. JSTOR: 23533540. 

• nagranie wywiadu przeprowadzonego ze Szklarem w 2013 roku, Yiddish Book Center